اِشانی وشّێن بۆ که هُداوندئے کِرّا سر بوت، وتی دلا گوَشتی: ”من چه اِد و رند هچبر زمینا انسانئے سئوَبا نالتَ نکنان، بِلّ تُرے چه کَسانیا آییئے دلئے واهگ بَد اَنت. چه اِد و دێم هچبر سجّهێن سَهداران اے پئیما هۆریگا گار و گُمسارَ نکنان که انّون کرتگُن.
تان هما وهدا که زمین هست‌اِنت
کِشت و کِشار و رۆن و مۆشئے وهد،
سارتی و گَرمی،
گرماگ و زمستان و
رۆچ و شپَ نه‌اۆشتنت.“