အကြၽႏ္ုပ္ေဟာေျပာေလရာရာ၌ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ျခင္း၊ ဖ်က္ဆီးျခင္းအေၾကာင္းမ်ားကိုသာ ေအာ္ဟစ္ေႂကြးေၾကာ္ရပါ၏။ အေၾကာင္းမူကား ထာဝရဘုရား၏စကားေတာ္သည္ အကြၽႏ္ုပ္၌ ေန႔စဥ္ ကဲ့ရဲ႕စရာ၊ ျပက္ရယ္ျပဳစရာအေၾကာင္း ျဖစ္ေစပါ၏။ ငါက “ကိုယ္ေတာ္ကို မေအာက္ေမ့၊ နာမေတာ္ျဖင့္ မေဟာေျပာလိုေတာ့ၿပီ”ဟု ဆိုေသာ္လည္း ငါ့စိတ္ႏွလုံးထဲ၌ မီးေတာက္ေလာင္သကဲ့သို႔ ပူေလာင္၏။ ငါ့အ႐ိုးထဲထိ ပူေလာင္၏။ ငါမခံမရပ္ႏိုင္ေအာင္ ပင္ပန္းလွ၏။