Popular Bible Verses from Юҳанно* 5

Share

Ба шумо сухани ҳақ ва ростро мегӯям: ҳар касе, ки сухани Маро мешунавад ва ба Фиристандаи Ман имон меоварад, соҳиби ҳаёти абадӣ мебошад. Инчунин он кас ҳукм карда намешавад, балки аллакай аз марг ба ҳаёт гузаштааст.

Вақте Исо он бемори хобидаро дид ва фаҳмид, ки ӯ муддати дароз бемор аст, аз вай пурсид: «Мехоҳӣ сиҳат шавӣ?»

Шумо навиштаҷотро меомӯзед ва фикр мекунед, ки ба воситаи онҳо ҳаёти абадиро ба даст меоваред. Вале он ҳам дар бораи Ман шаҳодат медиҳад. Бо вуҷуди ин шумо намехоҳед, ки ба пеши Ман оеду ҳаёти абадиро ба даст оваред.

Исо ба ӯ гуфт: «Бархез, ҷогаҳатро бардошта роҳ гард!» Он мард ҳамон дам сиҳат шуда, ҷогаҳи худро бардошта рафт. Он рӯз шанбе, яъне рӯзи истироҳат буд.

Аммо Исо дар ҷавоб ба онҳо гуфт: «Ба шумо сухани ҳақ ва ростро мегӯям: Писар бо ихтиёри Худ ҳеҷ кореро карда наметавонад, фақат он кореро, ки Падар мекунад, дида, Писар низ онро мекунад. Зеро ҳар коре, ки Падар мекунад, ҳамонро Писар ҳам мекунад.