Популярни библейски стихове от لُوقا 15

Споделяне

بس او اُٹھی تے آپنڑے پِیُو دو ٹُر پِیا۔ او اجنڑ بہُوں دُور ای ہا جو اُونکُوں ڈیکھ تے اُوندے پِیُو کُوں اُوندے اُتے ترس آیا تے دِرک تے اُونکُوں ہاں نال لایا تے چُمیا۔

کیوں جو میڈا ایہ پوتر مر گِیا ہا، ہُنڑ زندہ تھئے، گُم تھی گِیا ہا، ہُنڑ مِل گئے۔‘ بس او خوشی مناوݨ لگے۔

مَیں تُہاکُوں آدھا ہاں جو اِینویں ای ودھانوے (99) راستبازاں دی نسبت جِنہاں کُوں توبہ کرݨ دی ضرورت کائنی، ہِک توبہ کرݨ آلے گُنہگار دی وجہ کنُوں اسمان اُتے زیادہ خوشی کیتی ویسی۔

مَیں اُٹھی تے آپنڑے پِیُو کولھ ویساں تے اُونکُوں اکھیساں، ”ابّا! مَیں اسمان دے خلاف تے تیڈے خلاف گُناہ کیتے۔

پوتر آکھیا، ’ابّا! مَیں اسمان دے خلاف تے تیڈے خلاف گُناہ کیتے۔ ہُنڑ اِیں لائق نئیں ریہا جو تیڈا پوتر اکھواواں۔‘

”جے تُہاڈے ءچوں کہیں بندے دیاں سو بھیڈاں ہووݨ تے اُنہاں ءچوں ہِک گُم تھی ونجے تاں کیا او باقی ودھانوے بھیڈاں کُوں بیابان ءچ چھوڑ تے اُوں گُم تھئی ہوئی کُوں اُوں ویلے تئیں گولھیندا نہ راہسی جئیں تئیں مِل نہ ونجے؟