Популярни библейски стихове от Mathew 14

Споделяне

Ond pan welodd y gwynt, fe gafodd fraw, a chan ddechrau suddo, gwaeddodd: “Arglwydd, achub fi.” Ar unwaith estynnodd yr Iesu’i law a gafael ynddo, a dweud, “Pam y bu i ti amau? Mor wan yw dy ffydd di!”

Ond pan welodd y gwynt, fe gafodd fraw, a chan ddechrau suddo, gwaeddodd: “Arglwydd, achub fi.”

Ond dyma’r Iesu’n siarad â nhw ar unwaith: “Codwch eich calon! Fi sydd yma. Peidiwch ag ofni.”

Ar hynny, dyma Pedr yn ei ateb: “Arglwydd, os ti sydd yna mewn gwirionedd, dywed wrthyf fi am ddod atat ti ar draws y dŵr.” “Tyrd, ynteu,” meddai yntau. Camodd Pedr o’r cwch a cherdded ar draws y dŵr a dod i gyfeiriad yr Iesu.

Syrthiodd y rhai a oedd yn y cwch wrth ei draed ef a dweud, “Mewn gwirionedd, Mab Duw wyt ti.”

“Does dim eisiau iddyn nhw fynd i ffwrdd,” atebodd yr Iesu, “rhowch chi rywbeth iddyn nhw i’w fwyta.” “Ond,” medden nhw wrtho, “does gennym ni ddim yma ond pum torth a dau bysgodyn.”

“Dowch â nhw yma i mi,” meddai. Dyma Iesu’n gorchymyn i’r dyrfa eistedd ar y glaswellt, cymerodd y pum torth a’r ddau bysgodyn, edrych tua’r nef, gofyn bendith arnyn nhw, torri’r torthau, a’u hestyn nhw i’r disgyblion i’w rhannu i’r dyrfa.

Cafodd pawb eu gwala. At hynny, fe gasglwyd deuddeg basgedaid o’r hyn oedd yn weddill.