РЫМЛЯНАЎ 7:1-25
РЫМЛЯНАЎ 7:1-25 Біблія (пераклад В. Сёмухі) (ББЛ)
Хіба вы ня ведаеце, браты, - бо кажу тым, хто абазнаны ў законе, - што закон мае ўладу над чалавекам, пакуль чалавек жывы? Замужняя жанчына прывязана законам да жывога мужа; а калі памрэ муж, яна вызваляецца ад закона замужжа. А таму, калі пры жывым мужы яна выйдзе за другога, будзе называцца пералюбніцаю; а калі памрэ муж, яна вольная ад закона і ня будзе пералюбніцаю, як выйдзе за другога мужа. Гэтак і вы, браты мае, памерлі для закона Целам Хрыстовым, каб належаць Іншаму, Уваскрэсламу зь мёртвых, каб прынесьлі мы плод Богу. Бо, калі мы жылі целам, тады шалы грахоўныя, што выяўляюцца праз закон, дзейнічалі ў чэлесах нашых, каб прыносіць плод сьмерці; а цяпер, памершы для закона, якім былі зьвязаныя мы вызваліліся зь яго, каб служыць (Богу) на абнаўленьне ў духу, а не паводле старой літары. Што ж скажам? няўжо ад закона грэх? Зусім не; але я ня інакш спазнаў грэх, як праз закон, бо я не разумеў бы і жаданьня, калі б закон не ўказаў: не пажадай. Але грэх, узяўшы прычыну з запаведзі, абудзіў ува мне розныя жаданьні; бо без закона грэх мёртвы. Я жыў калісьці без закона; але калі прыйшла запаведзь, дык грэх ажыў, а я памёр; і такім чынам запаведзь на жыцьцё паслужылася мне на сьмерць, бо грэх, узяўшы прычыну з запаведзі, увёў мяне ў спакусу і забіў ёю. Таму закон сьвяты, і запаведзь сьвятая і праведная і добрая. Дык вось, няўжо добрае зрабілася мне сьмертаносным? Зусім не; але грэх, які выявіўся грэхам, бо праз добрае нясе мне сьмерць, так што грэх робіцца занадта грэшным праз запаведзь. Бо мы ведаем, што закон - духоўны, а я плоцкі, прададзены грэху. Бо не разумею, што раблю; таму што ня тое раблю, што хачу, а што ненавіджу, тое раблю. А калі раблю тое, чаго не хачу, дык згаджаюся з законам, што ён добры, а таму ўжо ня я раблю тое, а грэх, які жыве ўва мне. Бо ведаю, што ня жыве ўва мне, гэта значыцца, у плоці маёй, добрае; бо жадаць дабра я магу, а рабіць яго - не. Добрага, якога хачу, не раблю, а ліхое, якога не хачу, раблю. А калі раблю тое, чаго не хачу, дык ужо ня я раблю тое, а грэх, які жыве ўва мне. Дык вось, я знаходжу закон: што, калі хачу рабіць добрае, ува мне сядзіць благое; бо ва ўнутраным чалавеку я маю задавальненьне ад закона Божага, а ў чэлесах маіх бачу іншы закон, які ваюе супроць закона розуму майго і робіць мяне палонным закона грахоўнага, які ў чэлесах маіх. Няшчасны я чалавек! хто вызваліць мяне ад гэтага цела сьмерці? Дзякую Богу (майму) празь Ісуса Хрыста, Госпада нашага. Дык вось, сам я служу розумам закону Божаму, а плоцьцю - закону грахоў.
РЫМЛЯНАЎ 7:1-25 Біблія (пераклад А.Бокуна) (БББ)
Ці ж вы ня ведаеце, браты, бо кажу да тых, якія ведаюць Закон, што закон валадарыць над чалавекам увесь час, пакуль той жывы? Бо замужняя жанчына прывязана законам да жывога мужа; а калі муж памрэ, зьнішчаецца закон мужа. Таму, калі пры жывым мужы выйдзе за другога мужа, будзе названая чужаложніцай; а калі памрэ муж, яна вольная ад закону і ня будзе чужаложніцай, выйшаўшы за другога мужа. Гэтак і вы, браты мае, памерлі для Закону праз цела Хрыстовае, каб належаць вам другому, Які ўваскрошаны з мёртвых, каб даваць плод Богу. Бо калі мы былі ў целе, пакуты грахоў, якія [паўставалі] праз Закон, дзеялі ў членах вашых, каб даваць плод сьмерці. А цяпер мы вызваліліся ад Закону, якім былі зьвязаныя, памершы для яго, каб нам служыць у абнаўленьні духа, а ня ў старасьці літары. Дык што скажам? Ці Закон — грэх? Няхай ня станецца! Але я не зразумеў бы грэх, як толькі праз Закон, бо я ня ведаў бы пажаданьня, каб Закон не сказаў: «Не жадай». Але грэх, атрымаўшы нагоду праз прыказаньне, выклікаў у-ва мне ўсякае пажаданьне, бо без закону грэх мёртвы. Я жыў некалі без Закону, а калі прыйшло прыказаньне, грэх ажыў, а я памёр. І было знойдзена мною, што прыказаньне, якое на жыцьцё, яно на сьмерць, бо грэх, атрымаўшы нагоду праз прыказаньне, зьвёў мяне і забіў праз яго. Так што Закон сьвяты, і прыказаньне сьвятое, і праведнае, і добрае. Дык няўжо добрае сталася мне сьмерцю? Няхай ня станецца! Але грэх, каб быў выяўлены як грэх, праз добрае робіць мне сьмерць, каб грэх стаўся праз меру грэшным праз прыказаньне. Бо мы ведаем, што Закон духоўны, а я — цялесны, прададзены пад [уладу] грэху. Бо я не разумею, што раблю, бо не раблю тое, што хачу, але, што ненавіджу, тое раблю. А калі я раблю тое, што не хачу, згаджаюся з Законам, што ён — добры, і цяпер ужо ня я раблю гэта, але грэх, які жыве ў-ва мне. Бо ведаю, што не жыве ў-ва мне, гэта значыцца, у целе маім, добрае; бо жаданьне [добрага] ёсьць у-ва мне, але каб зрабіць добрае, таго не знаходжу. Бо добрае, якое хачу, не раблю, а благое, якога не хачу, раблю. А калі я раблю тое, што не хачу, ужо ня я раблю гэта, але грэх, які жыве ў-ва мне. Таму я знаходжу закон, што, калі хачу рабіць добрае, ёсьць у-ва мне благое. Бо паводле ўнутранага чалавека я захапляюся Законам Божым, а ў членах маіх бачу другі закон, які супрацівіцца закону розуму майго і бярэ мяне ў палон закону грэху, які ёсьць у членах маіх. Гаротны я чалавек! Хто выбавіць мяне ад гэтага цела сьмерці? Дзякую Богу праз Ісуса Хрыста, Госпада нашага. Дык таму я сам розумам служу Закону Божаму, а целам — закону грэху.