ПСАЛТЫР 16:1-11
ПСАЛТЫР 16:1-11 Біблія (пераклад В. Сёмухі) (ББЛ)
Малітва Давідава. Пачуй, Госпадзе, праўду маю, уважы скарзе маёй, прымі мальбу з вуснаў неманлівых! Ад аблічча Твайго хай будзе мне суд; хай паглядзяць вочы Твае на справядлівасьць. Ты праверыў сэрца маё, ноччу мяне наведаў, выпрабаваў мяне, і не знайшоў анічога; ад думак маіх не адступаюцца вусны мае. У дзеях людзскіх, па слове вуснаў Тваіх, я ахоўваў сябе ад шляхоў прыгнятальніка. Умацуй мае крокі на дарогах Сваіх, хай ногі мае не пахіснуцца. Да Цябе заклікаю, бо Ты пачуеш мяне, Божа; прыхілі Тваё вуха да мяне, пачуй словы мае. Пакажы Тваю літасьць дзівосную; Ратаўнік тых, што на Цябе спадзяюцца, ад тых, што супрацівяцца правіцы Тваёй; ахавай мяне, як вока; у цяні Тваіх крылаў аслані мяне ад бязбожных, што на мяне нападаюць, - ад ворагаў душы маёй, што абступілі мяне: яны замкнуліся ў тлушчы сваім, пагардліва гавораць вуснамі сваімі. На кожным кроку нашым цяпер абступаюць нас; напружылі вочы свае, каб скінуць мяне на зямлю
ПСАЛТЫР 16:1-11 Біблія (пераклад А.Бокуна) (БББ)
Залатая песьня Давіда. Захавай мяне, Божа, бо я ў Табе маю надзею. Кажу я да ГОСПАДА: «Ты — Госпад мой; добрасьць мая нішто перад Табою». Да сьвятых, якія на зямлі, і да слаўных [Тваіх], да іх усё імкненьне маё. Памножацца прыкрасьці ў тых, якія сьпяшаюцца за [богам] чужым; я ня буду выліваць ахвяры іхняй крывавай, ані імёнаў іхніх ня буду браць у вусны мае. ГОСПАД — частка долі маёй і келіху [майго]; Ты трымаеш лёс мой. [Меральныя] шнуры мае прайшлі ў цудоўных [мясьцінах], і спадчына прыемная для мяне. Буду дабраслаўляць ГОСПАДА, Які радзіць мне, і ўначы ўшчуваюць мяне ныркі мае. Маю я ГОСПАДА перад сабою заўсёды, бо Ён праваруч мяне, дык не пахіснуся. Дзеля гэтага ўзьвесялілася сэрца маё і радуецца слава мая, нават цела маё супачыне бясьпечна, бо Ты не пакінеш душу маю ў пекле і не дасі сьвятому Твайму ўбачыць парахненьне. Ты дасі мне ведаць шлях жыцьця; перад абліччам Тваім поўня радасьці, праваруч Цябе — раскоша заўсёды.