ВЫСЛОЎІ 31:1-31
ВЫСЛОЎІ 31:1-31 Біблія (пераклад В. Сёмухі) (ББЛ)
Слова Лемуіла цара. Настаўленьне, якое дала яму маці ягоная: што, сыне мой? Што, сыне ўлоньня майго? Што, сыне зарокаў маіх? Не аддавай жанчыне сілы тваёй, ні шляхоў тваіх пагубніцам цароў. Не царам, Лемуіле, не царам піць віно, і не князям - сякеру, каб, напіўшыся, яны не забылі закона і не перакруцілі суд усіх прыгнечаных. Дайце сякеру таму, хто гіне, і віно засмучанаму душою; хай ён вып'е і забудзе беднасьць сваю і не згадае больш пра сваю пакуту. Размыкай вусны свае за безгалосага і дзеля абароны ўсіх занядбаных. Размыкай вусны свае дзеля правасудзьдзя і дзеля беднага і гаротнага. Хто знойдзе дабрадзейную жонку? цана яе вышэй за жэмчуг. Пэўнае ў ёй сэрца мужа яе, і не застанецца ён бяз прыбытку. Яна аддае яму дабром, а ня злом, ва ўсе дні жыцьця свайго. Здабывае воўну і лён, і ахвотна працуе сваімі рукамі. Яна, як купецкія караблі, здалёку вязе свой хлеб. Яна ўстае на досьвітку, і раздае ежу ў доме сваім і належнае слугам сваім. Падумае пра поле, і купляе яго; ад плёну рук сваіх садзіць вінаграднік. Апярэзвае сілаю сьцёгны свае і мацуе мышцы свае. Яна адчувае, што занятак яе добры, і - сьветач яе ня тухне і ўначы. Працягвае рукі свае да прасьніцы, і пальцы яе бяруцца за верацяно. Далоню сваю яна растуляе беднаму, і руку сваю падае ўбогаму. Не баіцца сьцюжы для сям'і сваёй, бо ўся сям'я яе апранута ў двайную адзежу. Яна робіць сабе дываны; вісон і пурпура - вопратка яе. Муж яе вядомы каля брамы, калі сядзіць са старэйшынамі зямлі. Яна робіць покрывы, і прадае, і паясы дастаўляе купцам Фінікійскім. Моц і прыгажосьць яе - вопратка яе, і весела глядзіць яна ў будучыню. Вусны свае растуляе з мудрасьцю, і добрая парада на языку ў яе. Яна сочыць за гаспадаркай у доме сваім і ня есьць хлеба гультайскага. Устаюць дзеці - і дагаджаюць ёй, - муж, і хваліць яе: «шмат было жонак дабрадзейных; але ты пераўзышла іх усіх». Мілавіднасьць падманлівая і прыгажосьць марная; а жонка, якая баіцца Госпада, вартая пахвалы. Дайце ёй ад плёну рук яе, і хай праславяць яе каля брамы ўчынкі яе!
ВЫСЛОЎІ 31:1-31 Біблія (пераклад А.Бокуна) (БББ)
Словы Лемуэля, валадара, выслоўі, якім навучыла яго маці ягоная. Што, сыне мой? Што, сыне жывата майго? Што, сыне абяцаньняў маіх? Не давай жанчынам сілы тваёй, ані шляхоў тваіх нішчыцелькам валадароў. Не валадарам, Лемуэлю, не валадарам піць віно, і не князям — сікеру, каб не напіліся і не забыліся яны на напісанае, і каб не скрывілі суд для ўсіх прыгнечаных. Дайце сікеру таму, хто гіне, а віно — засмучаным душою. Няхай вып’е такі і забудзецца на бядоту сваю, і ня памятае больш цяжару свайго. Адчыні вусны твае дзеля нямых, дзеля абароны ўсіх сіротаў. Адчыні вусны твае, судзі праведна, абараняй прыгнечанага і беднага. Хто знойдзе жонку дабрадзейную? Яна даражэй за пэрліны. Пэўнае ў ёй сэрца мужа яе, і ён не застанецца без прыбытку. Яна дае яму дабро, а ня зло, у-ва ўсе дні жыцьця свайго. Шукае яна воўну і лён, і ахвотна працуе рукамі сваімі. Яна падобная да караблёў купецкіх, здалёк прыносіць хлеб свой. І ўстае яна сярод ночы, і раздае ежу ў доме сваім, і належнае служкам сваім. Падумае яна пра поле, і купляе яго, з плоду рук сваіх закладае вінаграднік. Яна падпярэзвае моцаю сьцёгны свае і ўмацоўвае рамёны свае. Яна адчувае, што добры занятак яе, і сьветач яе ня тухне і ўначы. Працягвае рукі свае да кудзелі, а далоні яе трымаюць верацяно. Далоні свае адкрывае прыгнечанаму, і руку сваю працягвае беднаму. Не баіцца сьцюжы для дому свайго, бо ўвесь дом яе ў кармазын апрануты. Дываны яна робіць сабе, вісон і пурпур — адзеньне яе. У брамах [гораду] вядомы муж ейны, калі сядзіць сярод старшыняў зямлі. Робіць яна палатніну, і продае яе, і дастаўляе паясы купцам Хананейскім. Сіла і велічнасьць — адзеньне яе, і радуецца яна дню, што прыходзіць. Яна адкрывае вусны свае з мудрасьцю, і міласэрнае настаўленьне на языку ў яе. Яна пільнуе шэсьце дому свайго і ня есьць хлеба гультайства. Устаюць дзеці ейныя, і называюць шчасьлівай яе, і муж ейны хваліць яе: «Шмат было жанчынаў дабрадзейных, але ты пераўзыйшла іх усіх!» Прывабнасьць падманлівая і прыгажосьць марная, але жанчына, якая баіцца ГОСПАДА, годная пахвалы. Дайце ёй з пладоў рук ейных, і няхай справы яе ў брамах [гораду] хваляць яе.