ВЫСЛОЎІ 26:17-28
ВЫСЛОЎІ 26:17-28 Біблія (пераклад В. Сёмухі) (ББЛ)
Хапае сабаку за вушы той, хто, праходзячы міма, лезе ў чужую спрэчку. Як той, хто прыкідваецца вар'ятам, кідае агонь, стрэлы і сьмерць, так - чалавек, які падступна шкодзіць сябру свайму і потым кажа: «я толькі пажартаваў». Дзе няма болей дроў, агонь патухае; і дзе няма нагаворшчыка, разлад аціхае. Вугаль - на жар, дровы - на распал свары. Словы нагаворшчыка - як прысмакі, і яны ўваходзяць у нутро жывата. Як нячыстым срэбрам абкладзены гліняны посуд, так і палымяныя вусны і сэрца ліхое. Вуснамі сваімі прыкідваецца вораг, а ў сэрцы сваім намышляе ліхое. Калі ён гаворыць і пяшчотным голасам, ня вер яму; бо сем мярзотаў у сэрцы ў яго. Хто нянавісьць прыкрывае на самоце, злосьць таго адкрыецца ў народным сходзе. Хто капае яму, той упадзе ў яе; і хто пакоціць угору камень, да таго ён вернецца. Хлусьлівы язык ненавідзіць тых, каго ён параніў, і лісьлівыя вусны рыхтуюць падзеньне.
ВЫСЛОЎІ 26:17-28 Біблія (пераклад А.Бокуна) (БББ)
Хапае сабаку за вушы той, хто мяшаецца ў чужую спрэчку. Як вар’ят, які кідае агонь, стрэлы і сьмерць, так чалавек, які падманвае бліжняга свайго і кажа: «Гэта я жартую». Калі няма дроваў, агонь гасьне, калі няма пляткара, звадка сьціхае. Вугаль — для жару, дровы — для агню, а чалавек сварлівы — для распальваньня спрэчкі. Словы пляткара — як прысмакі, яны зыходзяць у глыб нутра. Як гліна, паліваная срэбрам з жужалем, так гарачыя вусны і ліхое сэрца. Ненавісьнік прыкрываецца вуснамі сваімі, а ў нутры сваім рыхтуе ашуканства. Калі ён робіць лагодным голас свой, ня вер яму, бо сем брыдотаў у сэрцы ягоным. [Чыя] нянавісьць прыхоўваецца ашуканствам, таго ліхота выявіцца перад грамадою. Хто капае яму, той уваліцца ў яе, і хто пакоціць камень, на таго ён вернецца. Брахлівы язык ненавідзіць пакрыўджаных ім, і вусны лісьлівыя вядуць да загубы.