ВЫСЛОЎІ 16:1-33
ВЫСЛОЎІ 16:1-33 Біблія (пераклад В. Сёмухі) (ББЛ)
Чалавеку належаць намеры сэрца, а адказ языка ад Госпада. Усе шляхі чалавека чыстыя ў ягоных вачах, а Гасподзь выпрабоўвае душы. Даручы Госпаду дзеі твае, і намеры твае зьдзейсьняцца. Усё зрабіў Гасподзь дзеля Сябе; і нават бязбожнага на дзень гневу. Агіднае Госпаду сэрца пыхліўца; можна паручыцца, што ён не застанецца без пакараньня. Міласэрнасьцю і праўдаю ачышчаецца грэх, і страх Гасподні адводзіць ад ліха. Калі Госпаду падабаюцца шляхі чалавека, Ён і ворагаў яго прымірае зь ім. Лепш нямногае з праўдаю, чым вялікія прыбыткі з крыўдаю. Сэрца чалавека абдумвае свой шлях, а Гасподзь кіруе шэсьцем ягоным. У вуснах у цара - слова натхнёнае; вусны яго не павінны грашыць на судзе. Правільныя вагі і вагавыя шалі - ад Госпада; ад Яго ж усе гіры ў торбе. Агідная царам - дзея беззаконная, бо праўдай мацуецца трон. Прыемныя цару вусны праўдзівыя, а таго, хто гаворыць праўду, ён любіць. Царскі гнеў - весьнік сьмерці; а мудры чалавек умілажальвае яго. У ясным позірку цара - жыцьцё, і ўпадабаньне ягонае - як воблака з позьнім дажджом. Здабыць мудрасьць намнога лепш за золата, і здабыць розум лепш за чыстае срэбра. Шлях у праведных - унікаць зла; той ратуе душу сваю, хто зважае на шлях свой. Пагібелі папярэднічае гонар, і падзеньню - пыха. Лепей упакорвацца духам з лагоднымі, чым дзяліць здабычу з гардзеямі. Хто вядзе справу разумна, той знойдзе дабро, а хто спадзяецца на Госпада, той шчасны. Мудры сэрцам разумным назавецца, і салодкая мова дадасьць да навукі. Розум таму, хто мае яго, - крыніца жыцьця, а вучонасьць дурных - дурнота. Сэрца мудрага язык ягоны ўмудрае і памнажае веды ў вуснах ягоных. Прыемная мова - сотавы мёд, салодкая душы і гойная касьцям. Ёсьць шляхі, якія здаюцца чалавеку простымі, але канец іх - да сьмерці. Працаўнік працуе на сябе, бо панукае яго рот ягоны. Чалавек падступны намышляе благое, і на вуснах у яго нібы агонь палючы. Чалавек хітры сее разлад, а нагаворшчык разлучае сяброў. Чалавек зь нядобрымі намерамі разбэшчвае блізкага свайго і вядзе яго на дарогу благую; прыплюшчвае вочы, каб прыдумаць падступства; закусваючы губы сабе, чыніць зладзейства. Вянок славы - сівізна на дарозе праўды. Доўгацярплівы лепшы за адважнага, і той, хто валодае сабою, лепшы за заваёўніка горада. На падлогу кідаюць жэрабя, але ўвесь вырак ягоны - ад Госпада.
ВЫСЛОЎІ 16:1-33 Біблія (пераклад А.Бокуна) (БББ)
Да чалавека [належыць] меркаваньне сэрца, але ад ГОСПАДА адказ языка. Усе шляхі чалавека чыстыя ў вачах ягоных, але ГОСПАД узважвае душы. Ускладзі на ГОСПАДА ўсе справы свае, і ўсе намеры твае зьдзейсьняцца. Усё зрабіў ГОСПАД дзеля Сябе, і нават бязбожніка на дзень ліхі. Агіда для ГОСПАДА кожны пыхлівы сэрцам, можна паручыцца, ён не застанецца непакараным. Міласэрнасьцю і праўдай адкупляецца беззаконьне, і страх перад ГОСПАДАМ адводзіць ад зла. Калі ГОСПАДУ даспадобы шляхі чалавека, Ён нават ворагаў ягоных пагодзіць з ім. Лепш малое ў праведнасьці, чым багатыя прыбыткі ў беззаконьні. Сэрца чалавека абдумвае шлях свой, але ГОСПАД накіроўвае крокі ягоныя. Калі слова натхнёнае ў вуснах валадара, у судзе ня будзе падступным язык ягоны. Вага і шалі справядлівыя — ад ГОСПАДА, і ўсе камяні ваговыя ў торбе — справа Ягоная. Агіда для валадара — учынкі бязбожныя, бо пасад умацоўваецца праведнасьцю. Падабаюцца валадару вусны праведныя, і таго, хто гаворыць праўдзіва, ён любіць. Гнеў валадара — весьнік сьмерці, але мудры чалавек улагодзіць яго. У сьвятле аблічча валадара — жыцьцё, і зычлівасьць ягоная — як воблака з позьнім дажджом. Нашмат лепш прыдбаць мудрасьць, чым золата, і лепей прыдбаць розум, чым срэбра. Шырокая дарога правых — адвярнуцца ад зла; хто пільнуе шлях свой, той захоўвае душу сваю. Перад загубай ідзе пыхлівасьць, і перад падзеньнем — дух ганарысты. Лепш скарацца духам з пакорнымі, чым дзяліць здабычу з пыхліўцамі. Разважлівы ў слове знойдзе добрае, і той, хто спадзяецца на ГОСПАДА, — шчасьлівы. Мудрага сэрцам называюць разумным, і слодыч вуснаў павялічвае веды. Розум — крыніца жыцьця для тых, хто мае яго, але настаўленьне неразумных — глупства. Сэрца мудрага робіць разважлівымі вусны ягоныя і мове ягонай дадае ведаў. Прыемныя словы — сотавы мёд, асалода для душы і лекі для цела. Ёсьць шлях, які [падаецца] слушным перад абліччам чалавека, але ў канцы ягоным — шлях сьмерці. Работнік цяжка працуе для сябе, бо рот ягоны прымушае яго. Чалавек нягодны ліхоцьце рыхтуе, і ў вуснах ягоных нібы агонь палючы. Чалавек падступны сее звадкі, і пляткар разьдзяляе сяброў. Чалавек злачынны зводзіць бліжняга свайго і вядзе яго на шлях нядобры, прыплюшчвае вочы свае, каб прыдумляць подступ, крывіць губы свае, робячы ліха. Сівізна — слаўная карона, на шляху праведнасьці знаходзяць яе. Лепш павольны на гнеў, чым магутны, і той, які пануе над духам сваім, чым заваёўнік гораду. Жэрабя кідаюць у заўлоньне, але ад ГОСПАДА ўсе суды яго.