МАРКА 15:1-47

Падзяліцца

МАРКА 15:1-47 Біблія (пераклад В. Сёмухі) (ББЛ)

І адразу раніцай першасьвятары з старэйшынамі і кніжнікамі і ўвесь сынедрыён зрабілі нараду і, зьвязаўшы Ісуса, завялі і перадалі Пілату. Пілат спытаўся ў Яго: Ты Цар Юдэйскі? А Ён сказаў яму ў адказ: ты кажаш. І першасьвятары вінавацілі Яго ў многім. А Пілат зноў спытаўся ў Яго: Ты нічога не адказваеш? бачыш, як многа супроць Цябе скаргаў. Але Ісус і на гэта нічога не адказваў, так што Пілат зьдзіўляўся. А на кожнае сьвята ён адпускаў ім аднаго вязьня, за якога прасілі. Тады быў у кайданах нейкі Варава, са сваімі саўдзельнікамі, якія падчас бунту ўчынілі забойства. І люд пачаў крычаць і прасіць у Пілата таго, што ён заўсёды рабіў ім. Ён сказаў ім у адказ: ці хочаце, адпушчу вам Цара Юдэйскага? Бо ведаў, што першасьвятары выдалі Яго з зайздрасьці. Але першасьвятары падбухторылі людзей прасіць, каб адпусьціў ім лепей Вараву. Пілат, адказваючы, зноў сказаў ім: а што хочаце, каб я зрабіў з Тым, Якога вы называеце Царом Юдэйскім? Яны зноў закрычалі: укрыжуй Яго! Пілат сказаў ім: якое ж ліха ўчыніў Ён? Але яны яшчэ мацней закрычалі: укрыжуй Яго! Тады Пілат, хочучы дагадзіць людзям, адпусьціў ім Вараву, а Ісуса, бічаваўшы, аддаў на крыжаваньне. А воіны завялі Яго ўсярэдзіну двара, гэта значыцца, у прэторыю, і сабралі цэлы полк; і апранулі Яго ў пурпуру і, сплёўшы цярновы вянок, усклалі на Яго; і пачалі вітаць Яго: радуйся, Цару Юдэйскі! І білі яго па галаве кіем, і плявалі на Яго і, кленчачы, кланяліся Яму. А калі насьмяяліся зь Яго, зьнялі зь Яго пурпуру, адзелі Яго ў Ягонае адзеньне і павялі Яго, каб крыжаваць Яго. І прымусілі праходжага нейкага Кірынеяніна Сымона, бацьку Аляксандравага і Руфавага, які ішоў з поля, несьці крыж Ягоны. І прывялі Яго на месца Галгофу, што азначае: «месца чарапоў». І давалі яму піць віно зь сьмірнаю; але Ён ня ўзяў. Тыя, што ўкрыжавалі Яго, дзялілі вопратку Ягоную, кідаючы жэрабя, каму што ўзяць. Была гадзіна трэйцяя, і ўкрыжавалі Яго. І быў надпіс віны Яго: Цар Юдэйскі. Зь Ім укрыжавалі двух разбойнікаў, аднаго з правага, другога зь левага боку ад Яго. І збылося слова Пісаньня: «і да зладзеяў залічаны». Тыя, што праходзілі міма, зьневажалі Яго, ківаючы галовамі сваімі і кажучы: э! Той, Хто храм разбурае і за тры дні будуе! уратуй Сябе Самога і сыйдзі з крыжа. Падобна і першасьвятары з кніжнікамі, насьміхаючыся, казалі адзін аднаму: іншых ратаваў, а Сябе ня можа ўратаваць! Хрыстос, Сын Ізраілеў, хай сыйдзе цяпер з крыжа, каб мы бачылі, і ўверуем. І ўкрыжаваныя зь Ім ганілі Яго. А на шостай гадзіне настала цемра па ўсёй зямлі аж да гадзіны дзявятай. На дзявятай гадзіне ўскрыкнуў Ісус моцным голасам: «Элоі, Элоі! ламма савахфані!», што азначае: «Божа, Божа Мой! чаму Ты Мяне пакінуў?». Некаторыя, што стаялі тут, пачуўшы, казалі: вось, Ільлю кліча. А адзін пабег, набраў у губку воцату і, насадзіўшы на кій, даваў Яму піць, кажучы: чакайце, паглядзім, ці прыйдзе Ільля зьняць Яго. А Ісус, ускрыкнуўшы моцна, выпусьціў дух. І завеса ў храме разадралася напалам, зьверху данізу. Сотнік, які стаяў насупраць Яго, убачыўшы, што Ён, так ускрыкнуўшы, выпусьціў дух, сказаў: сапраўды Чалавек Гэты быў Сын Божы. Былі тут і жанчыны, якія глядзелі здалёк; сярод іх была і Марыя Магдаліна, і Марыя, маці Якава меншага і Ясіі, і Саломія, якія і тады, як Ён быў у Галілеі, ішлі сьледам за Ім і служылі Яму, і іншыя многія, што разам зь Ім прыйшлі ў Ерусалім. І як ужо зьвечарэла, бо была пятніца, гэта значыць - перадсубоцьце, прыйшоў Язэп з Арымафеі, знакаміты сябра рады, які і сам чакаў Царства Божага, адважыўся ўвайсьці да Пілата і прасіў Цела Ісусавага. Пілат зьдзівіўся, што Ён ужо памёр; і паклікаўшы сотніка, спытаўся ў яго: ці даўно памёр? І даведаўшыся ад сотніка, аддаў Цела Язэпу. Ён, купіўшы палатно і зьняўшы Яго, ахінуў палатнінаю і паклаў у магіле, якая была высечана ў скале; і прываліў камень да магільных дзьвярэй. А Марыя Магдаліна і Марыя Ясіева глядзелі, дзе Яго клалі.

МАРКА 15:1-47 Біблія (пераклад А.Бокуна) (БББ)

І адразу раніцаю, зрабіўшы нараду, першасьвятары са старшынямі і кніжнікамі, і ўвесь сынэдрыён, зьвязаўшы Ісуса, павялі і выдалі Пілату. І спытаўся ў Яго Пілат: «Ты — Валадар Юдэйскі?» А Ён, адказваючы, гаворыць яму: «Ты кажаш». І вінавацілі Яго першасьвятары ў многім. А Пілат зноў спытаўся ў Яго: «Нічога не адказваеш? Глядзі, як шмат сьведчаць супраць Цябе?» Але Ісус больш нічога не адказваў, так што Пілат зьдзівіўся. А на сьвята ён звальняў ім аднаго з вязьняў, за якога прасілі. Быў жа адзін, называны Барабба, увязьнены разам з супольнікамі, якія пад час паўстаньня ўчынілі забойства. І, закрычаўшы, натоўп пачаў прасіць таго, што рабіў ім заўсёды. А Пілат адказаў ім, кажучы: «Хочаце, адпушчу вам Валадара Юдэйскага?» Бо ведаў, што першасьвятары праз зайздрасьць выдалі Яго. Але першасьвятары падбухторылі натоўп, каб лепш адпусьціў ім Бараббу. Дык Пілат, адказваючы, зноў сказаў ім: «Што вы хочаце, каб я зрабіў з Тым, Каго называеце Валадаром Юдэйскім?» Але яны зноў закрычалі: «Укрыжуй Яго!» Пілат жа сказаў ім: «Што ліхога ўчыніў Ён?» Але яны яшчэ мацней крычалі: «Укрыжуй Яго!» Дык Пілат, хочучы дагадзіць натоўпу, адпусьціў ім Бараббу, а Ісуса, убічаваўшы, выдаў на ўкрыжаваньне. І жаўнеры завялі Яго на панадворак, што завецца прэторыя, і склікаюць усю кагорту. І апранаюць Яго ў пурпур, і, сплёўшы вянок з церняў, ускладаюць на Яго. І пачалі вітаць Яго: «Радуйся, Валадару Юдэйскі!» І білі Яго трысьцінай па галаве, і плявалі на Яго, і, кленчучы, пакланяліся Яму. І калі назьдзекваліся з Яго, зьнялі з Яго пурпур, і апранулі Яго ў адзеньне Ягонае. І вядуць Яго, каб Яго ўкрыжаваць. І прымушаюць нейкага Сымона Кірэнэйца, бацьку Аляксандра і Руфа, які ішоў з поля і праходзіў міма, каб узяў крыж Ягоны. І прыводзяць Яго на Галгофу, месца, што перакладаецца Месца Чэрапа. І далі Яму піць віно, зьмяшанае са сьмірнай, але Ён не прыняў. І тыя, што крыжавалі Яго, падзялілі адзеньне Ягонае, кідаючы жэрабя, хто мае яго ўзяць. А была гадзіна трэцяя, і ўкрыжавалі Яго. І быў надпіс віны Ягонай напісаны: «Валадар Юдэйскі». І разам з Ім укрыжавалі двух разбойнікаў, аднаго праваруч, а другога леваруч Яго. І споўнілася Пісаньне: «І да беззаконьнікаў залічаны». І тыя, што праходзілі міма, блюзьнілі на Яго, ківаючы галовамі сваімі і кажучы: «Гэй, Ты, Які руйнуеш бажніцу і ў тры дні адбудоўваеш, выратуй Сябе Самога і зыйдзі з крыжа». Падобна і першасьвятары, насьміхаючыся, гаварылі з кніжнікамі адзін аднаму: «Іншых ратаваў, а Сябе ўратаваць ня можа. Хрыстос, Валадар Ізраіля, няхай зыйдзе цяпер з крыжа, каб мы ўбачылі і паверылі». І тыя, што былі ўкрыжаваныя з Ім, зьневажалі Яго. А калі настала гадзіна шостая, сталася цемра па ўсёй зямлі ажно да гадзіны дзявятай. І а дзявятай гадзіне Ісус загаласіў моцным голасам, кажучы: «Элёі, элёі, ламма сабахтані», што перакладаецца: «Божа Мой, Божа Мой, чаму Ты Мяне пакінуў?» І некаторыя з тых, што вакол стаялі, пачуўшы, казалі: «Вось, Ільлю кліча». А адзін, пабегшы і напоўніўшы губку воцатам ды ўсклаўшы яе на трысьціну, даваў Яму піць, гаворачы: «Пакіньце, паглядзім, ці прыйдзе Ільля зьняць Яго». Ісус жа, усклікнуўшы моцным голасам, аддаў духа. І заслона ў бажніцы была разьдзёртая надвое ад верху да нізу. Сотнік жа, што стаяў насупраць Яго, убачыўшы, што так закрычаўшы, аддаў духа, сказаў: «Праўда, Чалавек Гэты быў Сын Божы». Былі таксама жанчыны, што глядзелі здалёк, між імі Марыя Магдалена, і Марыя, маці Якуба меншага і Ёсіі, і Салямэя, якія, калі Ён быў у Галілеі, хадзілі за Ім і паслугавалі Яму, і шмат іншых, што прыйшлі з Ім у Ерусалім. І калі ўжо настаў вечар, — а быў гэта дзень прыгатаваньня, які ёсьць перад суботаю, — прыйшоў Язэп з Арыматэі, паважаны ратман, які сам чакаў Валадарства Божага. Адважыўшыся, ён увайшоў да Пілата і прасіў цела Ісуса. А Пілат зьдзівіўся, што Ён ужо памёр, і паклікаўшы сотніка, спытаўся ў яго, ці даўно памёр, і, даведаўшыся ад сотніка, аддаў цела Язэпу. І той, купіўшы палатніну і зьняўшы Яго [з крыжа], ахінуў палатнінаю і палажыў Яго ў магілу, якая была высечаная ў скале, і прываліў камень да ўваходу ў магілу. А Марыя Магдалена і Марыя Ёсіева глядзелі, дзе палажылі Яго.