МАЦЬВЕЯ 23:1-39

Падзяліцца

МАЦЬВЕЯ 23:1-39 Біблія (пераклад В. Сёмухі) (ББЛ)

Тады Ісус прамовіў да люду і вучняў Сваіх, кажучы: на Майсеевым пасадзе селі кніжнікі і фарысэі; дык вось, усё, што яны кажуць вам захоўваць, рабеце і захоўвайце; а паводле ўчынкаў іхніх не рабеце, бо яны гавораць, і ня робяць: зьвязваюць цяжары важкія і непасільныя і ўскладаюць на плечы людзям, а самі ня хочуць і пальцам зрушыць іх; а ўсе справы свае робяць дзеля таго, каб бачылі іх людзі; пашыраюць філактэрыі свае ды павялічваюць кутасы на адзеньні сваім; а таксама любяць узьляжаць наперадзе на гасьцінах, і наперадзе сядзець у сынагогах, і вітаньні на плошчах, і каб людзі клікалі іх: «Настаўнік! настаўнік!» А вы не называйцеся настаўнікамі, бо адзін у вас Настаўнік - Хрыстос, а ўсе вы - браты; і айцом сабе не называйце нікога на зямлі, бо адзін у вас Айцец, Які на нябёсах; і не называйцеся правадырамі, бо адзін у вас Правадыр - Хрыстос. Большы з вас хай будзе вам слуга: бо хто ўзвышае сябе, той паніжаны будзе; а хто паніжае сябе, той узвысіцца. Гора вам, кніжнікі і фарысэі, крывадушнікі, што зачыняеце Царства Нябеснае перад людзьмі; бо самі не ўваходзіце, і тых, што ўваходзяць, ня пускаеце ўвайсьці. Гора вам, кніжнікі і фарысэі, крывадушнікі, што паядаеце дамы ўдоваў і напаказ доўга моліцеся: за тое прымеце тым большую асуду. Гора вам, кніжнікі і фарысэі, крывадушнікі, што праходзіце мора і сушу, каб прыдбаць хоць аднаго нававерца; і калі гэта здараецца, робіце яго сынам геены, двойчы горшым за вас. Гора вам, павадыры сьляпыя, што кажаце: «калі хто прысягне храмам, дык нічога; а калі прысягне золатам храма, дык вінаваты». Неразумныя і сьляпыя! што большае: золата, ці храм, які асьвячае золата? і: «калі хто прысягне ахвярнікам, дык нічога; а калі прысягне дарам, які на ім, дык вінаваты». Неразумныя і сьляпыя! што большае: дар, ці ахвярнік, які асьвячае дар? Дык вось, хто прысягне ахвярнікам, прысягае ім і ўсім, што на ім; і той, што прысягае храмам, прысягае ім і Тым, Хто жыве ў ім; і той, хто прысягае небам, прысягае тронам Божым і Тым, Хто сядзіць на ім. Гора вам, кніжнікі і фарысэі, крывадушнікі, што даяце дзесяціну зь мяты, анісу і кмену, і адкінулі важнейшае ў законе: суд, міласьць і веру; гэта трэба было рабіць, і таго не пакідаць. Павадыры сьляпыя, што адцэджваеце камара, а вярблюда праглынаеце! Гора вам, кніжнікі і фарысэі, крывадушнікі, што ачышчаеце зьнешнасьць кубка і місы, а ўсярэдзіне яны поўныя пахапнасьці і няпраўды. Фарысэй сьляпы! ачысьці сьпярша сярэдзіну кубка і місы, каб чыстая была і зьнешнасьць іхняя. Гора вам, кніжнікі і фарысэі, крывадушнікі, што прыпадабняецеся да павапленых магіл, якія звонку здаюцца прыгожымі, а ўсярэдзіне поўныя касьцей мёртвых і ўсякага бруду; так і вы зьнешне здаяцеся людзям праведнымі, а ўсярэдзіне поўныя крывадушнасьці і беззаконьня. Гора вам, кніжнікі і фарысэі, крывадушнікі, што будуеце магільніцы прарокам і ўпрыгожваеце помнікі праведнікам, і кажаце: «калі б мы былі ў дні бацькоў нашых, дык ня былі б саўдзельнікамі іхнімі ў праліваньні крыві прарокаў»; тым самым вы самі сьведчыце супроць сябе, што вы сыны тых, якія забілі прарокаў; дапаўняйце ж меру бацькоў вашых. Зьмеі, выродзьдзе яхідніна! як унікнеце вы асуджэньня ў геену? Таму, вось, Я пасылаю да вас прарокаў, і мудрых, і кніжнікаў; і некаторых зь іх вы заб'яце і ўкрыжуеце, а некаторых будзеце біць у сынагогах вашых і гнаць з горада ў горад; каб апала на вас уся кроў праведная, пралітая на зямлі, ад крыві Авеля праведнага да крыві Захарыі, сына Варахіевага, якога вы забілі паміж храмам і ахвярнікам. Праўду кажу вам: усё гэта ападзе на род гэты. Ерусаліме, Ерусаліме, што забіваеш прарокаў і каменьнем пабіваеш пасланых да цябе! колькі разоў хацеў Я сабраць дзяцей тваіх, як птушка зьбірае птушанят сваіх пад крылы, і вы не схацелі! Вось, застаецца вам дом ваш пусты. Бо кажу вам: ня ўбачыце Мяне ад сёньня, пакуль ня ўсклікнеце: «дабраславёны Той, Хто ідзе ў імя Гасподняе!».

МАЦЬВЕЯ 23:1-39 Біблія (пераклад А.Бокуна) (БББ)

Тады Ісус прамовіў да натоўпаў і вучняў Сваіх, кажучы: «На Майсеевай лаве паселі кніжнікі і фарысэі. Дык усё, што скажуць вам захоўваць, захоўвайце і рабіце, але не рабіце паводле ўчынкаў іхніх, бо яны кажуць і ня робяць. Бо яны вяжуць цяжары цяжкія і невыносныя і ўскладаюць на плечы людзям, а самі пальцам сваім ня хочуць зрушыць іх. Усе ж учынкі свае яны робяць, каб бачылі іх людзі; пашыраюць філяктэрыі свае і павялічваюць крысо шатаў сваіх, і любяць першыя месцы на вячэрах і першыя месцы ў сынагогах, і вітаньні на рынку, і каб людзі называлі іх: “Раббі, раббі!” А вы не называйцеся “раббі”, бо адзін у вас Настаўнік — Хрыстос, а ўсе вы — браты. І айцом сабе не называйце [нікога] на зямлі, бо адзін у вас Айцец, Які ў небе. І не называйцеся настаўнікамі, бо адзін у вас Настаўнік — Хрыстос. А большы з вас няхай будзе вам за слугу. Усякі ж, хто ўзвысіць сябе, паніжаны будзе, а хто паніжае сябе, будзе ўзвышаны. Гора вам, кніжнікі і фарысэі, крывадушнікі, што зачыняеце Валадарства Нябеснае перад людзьмі; бо самі не ўваходзіце, і тым, што ўваходзяць, не дазваляеце ўвайсьці. Гора вам, кніжнікі і фарысэі, крывадушнікі, што аб’ядаеце дамы ўдоваў і дзеля віду доўга моліцеся; за гэта атрымаеце цяжэйшы прысуд. Гора вам, кніжнікі і фарысэі, крывадушнікі, што абыходзіце мора і сухмень, каб зрабіць хоць аднаго празэлітам, і, калі станецца, робіце яго сынам геенны, удвая [горшым] за вас. Гора вам, павадыры сьляпыя, якія кажаце: “Калі хто прысягне бажніцаю, гэта нічога, а калі хто прысягне золатам бажніцы, дык вінен”. Дурныя і сьляпыя! Бо што большае: золата або бажніца, якая асьвячае золата? І: “Калі хто прысягне ахвярнікам, гэта нічога, а калі хто прысягне дарам, які на ім, дык вінен”. Дурныя і сьляпыя! Бо што большае: дар або ахвярнік, які асьвячае дар? Дык той, хто прысягае ахвярнікам, прысягае і ім, і ўсім, што на ім; і хто прысягае бажніцаю, прысягае ёю і Тым, Хто жыве ў ёй; і хто прысягае небам, прысягае пасадам Божым і Тым, Хто сядзіць на ім. Гора вам, кніжнікі і фарысэі, крывадушнікі, што даяцё дзесяціну з мяты, аніжу і кмену, і пакінулі найважнейшае ў Законе: суд, і міласэрнасьць, і веру; гэтае трэба было рабіць, і таго не пакідаць. Павадыры сьляпыя, якія адцэджваеце камара, а глытаеце вярблюда! Гора вам, кніжнікі і фарысэі, крывадушнікі, што ачышчаеце звонку келіх і місу, а ўнутры яны напоўненыя рабункам і непаўстрыманасьцю. Фарысэй сьляпы, ачысьці перш знутры келіх і місу, каб і звонку сталіся чыстымі. Гора вам, кніжнікі і фарысэі, крывадушнікі, што падобныя да магілаў павапленых, якія звонку выглядаюць прыгожымі, а ўнутры напоўненыя косткамі мёртвых і ўсялякай нячыстасьцю. Гэтак і вы звонку выглядаеце людзям праведнымі, а ўнутры поўныя крывадушнасьці і беззаконьня. Гора вам, кніжнікі і фарысэі, крывадушнікі, што будуеце магілы прарокам, і аздабляеце надмагільлі праведнікаў, і кажаце: “Калі б мы былі ў дні бацькоў нашых, не былі б супольнікамі іхнімі ў крыві прарокаў”. Так што вы самі сьведчыце, што вы — сыны тых, якія забівалі прарокаў. Дапаўняйце ж меру бацькоў вашых. Зьмеі, спараджэньні яхідны, як уцячэце вы ад асуджэньня ў геенну? Вось, дзеля гэтага Я пасылаю да вас прарокаў, і мудрых, і кніжнікаў; і вы адных заб’яцё і ўкрыжуеце, і іншых будзеце біць у сынагогах вашых і гнаць з горада ў горад. Няхай жа прыйдзе на вас уся кроў праведная, пралітая на зямлі, ад крыві Абэля праведнага да крыві Захарыі, сына Барахіі, якога вы забілі між бажніцаю і ахвярнікам. Сапраўды кажу вам, што ўсё гэтае прыйдзе на пакаленьне гэтае. Ерусалім, Ерусалім, які забіваеш прарокаў і камянуеш пасланых да цябе! Колькі разоў хацеў Я сабраць дзяцей тваіх, як птушка зьбірае птушанят сваіх пад крылы, і вы не захацелі. Вось, пакідаецца вам дом ваш пусты. Бо кажу вам: ня будзеце бачыць Мяне ад сёньня, пакуль ня скажаце: “Дабраслаўлёны Той, Хто ідзе ў імя Госпада”».