МАЦЬВЕЯ 22:1-22
МАЦЬВЕЯ 22:1-22 Біблія (пераклад В. Сёмухі) (ББЛ)
І ў адказ Ісус зноў прамовіў да іх у прытчах, кажучы: падобнае Царства Нябеснае на чалавека-цара, які справіў вясельле сыну свайму і паслаў рабоў сваіх клікаць запрошаных на вясельле; і не хацелі прыйсьці. Зноў паслаў іншых рабоў, сказаўшы: скажэце запрошаным: «вось я прыгатаваў абед мой, цяляты мае і што ўкормлена, заколата, і ўсё гатова; прыходзьце на вясельле». Але яны, ня даўшы ўвагі, пайшлі, хто на поле сваё, а хто да гандлю свайго. Астатнія ж, схапіўшы рабоў ягоных, зьняважылі і забілі іх. І пачуўшы, цар той угневаўся, і, паслаўшы войскі свае, вынішчыў забойцаў тых і горад іхні спаліў. Тады кажа ён рабам сваім: вясельле гатова, а запрошаныя ня былі вартыя. Дык вось, ідзеце на ростані і ўсіх, каго спаткаеце, клічце на вясельле. І рабы тыя, выйшаўшы на дарогі, сабралі ўсіх, каго толькі знайшлі, і благіх і добрых; і напоўнілася вясельле бяседнікамі. Цар, увайшоўшы паглядзець на бяседнікаў, убачыў там чалавека, апранутага не ў вясельныя строі, і кажа яму: дружа! як ты ўвайшоў сюды не ў вясельных строях? А той маўчаў. Тады сказаў цар слугам: зьвязаўшы яму рукі і ногі, вазьмеце яго і выкіньце ў цемру вонкавую: там будзе плач і скрыгат зубоў; бо шмат пакліканых, ды мала выбраных. Тады фарысэі пайшлі і дамаўляліся, як падлавіць Яго на слове. І пасылаюць да Яго вучняў сваіх зь ірадыянамі, кажучы: Настаўнік! мы ведаем, што Ты справядлівы, і шляху Божаму праўдзіва вучыш, і не стараешся дагадзіць каму-небудзь, бо не глядзіш на абліччы; дык вось скажы нам: як Табе здаецца? ці дазваляецца даваць падатак кесару, ці не? Але Ісус, убачыўшы зламыснасьць іхнюю, сказаў: што спакушаеце Мяне, крывадушнікі? пакажэце Мне манету, якою плаціцца падатак. Яны прынесьлі Яму дынар. І кажа ім: чыя гэта выява і надпіс? І кажуць Яму: кесаравы. Тады кажа ім: дык аддавайце кесарава кесару, а Божае Богу. Пачуўшы гэта, яны зьдзівіліся і пакінуўшы Яго, пайшлі.
МАЦЬВЕЯ 22:1-22 Біблія (пераклад А.Бокуна) (БББ)
І, адказваючы, Ісус зноў гаварыў з імі ў прыповесьцях, кажучы: «Валадарства Нябеснае падобнае да чалавека валадара, які справіў вясельле для сына свайго. І ён паслаў слугаў сваіх клікаць пакліканых на вясельле; і тыя не хацелі прыйсьці. Зноў паслаў ён іншых слугаў, кажучы: “Скажыце пакліканым: Вось, я падрыхтаваў бяседу маю, валы мае і, што ўкормлена, зарэзаны, і ўсё падрыхтавана. Прыходзьце на вясельле”. А яны, ня дбаючы пра тое, пайшлі, хто на поле сваё, а хто да гандлю свайго. А іншыя, узяўшы слугаў ягоных, зьняважылі іх і забілі. Пачуўшы пра гэтае, валадар загневаўся і, паслаўшы жаўнераў сваіх, выгубіў забойцаў тых, і горад іхні спаліў. Тады кажа ён слугам сваім: “Сапраўды, вясельле падрыхтаванае, але пакліканыя не былі вартыя. Дык пайдзіце на ростані дарог і ўсіх, каго знойдзеце, клічце на вясельле”. І слугі тыя, выйшаўшы на дарогі, сабралі ўсіх, каго толькі знайшлі, злых і добрых; і на вясельлі было поўна гасьцей. Увайшоўшы ж пабачыць тых, што ўзьлягалі, валадар убачыў там чалавека, не апранутага ў вясельнае адзеньне, і кажа яму: “Дружа, як ты ўвайшоў сюды, ня маючы вясельнага адзеньня?” Той жа маўчаў. Тады сказаў валадар слугам: “Зьвязаўшы яму рукі і ногі, вазьміце яго і ўкіньце ў цемру вонкавую; там будзе плач і скрыгат зубоў. Бо шмат пакліканых, але мала выбраных”». Тады, пайшоўшы, фарысэі зрабілі нараду, як злавіць Яго ў словах. І пасылаюць да Яго вучняў сваіх з ірадыянамі, кажучы: «Настаўнік! Мы ведаем, што Ты праўдзівы і пра шлях Божы паводле праўды навучаеш, і не дагаджаеш нікому, бо не глядзіш на аблічча людзей. Дык скажы нам, як Ты думаеш, ці належыцца даваць даніну цэзару, ці не?» А Ісус, разумеючы зласьлівасьць іхнюю, сказаў: «Чаму спакушаеце Мяне, крывадушнікі? Пакажыце Мне манэту для даніны». Яны ж прынесьлі Яму дынар. І кажа ім: «Чый гэта вобраз і надпіс?» Кажуць Яму: «Цэзара». Тады кажа ім: «Дык аддавайце тое, што цэзара, цэзару, а тое, што Божае, — Богу». І, пачуўшы гэта, яны зьдзівіліся, і, пакінуўшы Яго, адыйшлі.