2 КАРЫНФЯНАЎ 3:7-18
2 КАРЫНФЯНАЎ 3:7-18 Біблія (пераклад В. Сёмухі) (ББЛ)
Калі ж служэньне сьмерці, сьмертаносным літарам, выразанае на камянях, было такое слаўнае, што сыны Ізраіля не маглі глядзець на аблічча Майсеевае з прычыны мінушчае славы аблічча ягонага, дык наколькі ж большае павінна быць служэньне Духа ў славе! Бо калі служэньне асуджэньня - слава, дык тым больш пераважае ў славе служэньне апраўданьня. Тое праслаўленае нават ня мае ўжо славы з гэтага боку, з прычыны большае славы наступнага. Бо, калі мінушчае слаўнае, дык болей слаўнае тое, што застаецца жыць. Маючы такую надзею, мы дзейнічаем зь вялікай адвагаю, а ня так, як Майсей, які клаў покрыва на аблічча сваё, каб сыны Ізраіля не глядзелі на канец мінушчага. Але розум іхні асьлеплены: бо тое самае покрыва дагэтуль застаецца нязьнятае пры чытаньні Новага Запавету, бо здымаецца яно Хрыстом. Дагэтуль, калі яны чытаюць Майсея, покрыва ляжыць на сэрцы іхнім; але калі зьвяртаюцца да Госпада, тады гэта покрыва здымаецца. Гасподзь ёсьць Дух; а дзе Дух Гасподні, там свабода. А мы ўсе, як у люстры, гледзячы на славу Гасподнюю, зьмяняемся ў той самы вобраз са славы ў славу, як з Гасподняга Духа.
2 КАРЫНФЯНАЎ 3:7-18 Біблія (пераклад А.Бокуна) (БББ)
Калі ж служэньне сьмерці, высечанае літарамі на камянях, было ў такой славе, што сыны Ізраіля не маглі глядзець на аблічча Майсея дзеля славы аблічча ягонага, якая зьнікала, дык ці ня шмат больш будзе ў славе служэньне Духа? Бо калі служэньне асуджэньня ёсьць слава, шмат больш багатае славаю служэньне праведнасьці. Бо і тое, што мела славу, не было слаўным у сваёй меры з прычыны бязьмернасьці [будучай] славы. Бо калі мае славу тое, што зьнікае, тым больш у славе тое, што застаецца. Дык, маючы гэткую надзею, дзейнічаем з вялікай адвагаю. І ня так, як Майсей, які ўскладаў заслону на аблічча сваё, каб сыны Ізраіля не глядзелі на канец таго, што зьнікае. Але скамянелі думкі іхнія, бо тая заслона да сёньня застаецца нязьнятай пры чытаньні Старога Запавету, таму што яна ў Хрысьце зьнішчаецца. Аж да сёньня, калі яны чытаюць Майсея, заслона ляжыць на сэрцы іхнім, а калі хто зьвернецца да Госпада, заслона здымаецца. Госпад ёсьць Дух, а дзе Дух Госпада, там свабода. Мы ж усе, адкрытым абліччам узіраючыся на славу Госпада, перамяняемся ў вобраз Ягоны ад славы ў славу, як ад Духа Госпада.