2-я Кніга Макабэяў 5
5
1 #
1Мак. 1:17
А каля гэтага часу Антыёх падрыхтаваў другі паход у Егіпет.
2Здарылася ж, што над усім горадам амаль сорак дзён з’яўляліся коннікі, якія беглі ў паветры, апранутыя ў пазалочаныя шаты і ўзброеныя дзідамі, на ўзор кагорт, і з выцягнутымі мечамі,
3і дружыны коннікаў у баявым парадку, і адбываліся напады і адступленні з абодвух бакоў, і ўзмахванні шчытамі ды лес дзідаў, і кіданне стрэл, і рдзенне залатых аздоб ды розных панцыраў.
4Таму маліліся, каб гэта бачанне было знакам чагосьці добрага.
5Але калі разышлася лжывая вестка, што быццам Антыёх памёр, дык Язон, падабраўшы сабе не менш тысячы ваяроў, неспадзявана напаў на горад; а калі тых, што былі на муры, змусілі ўцякаць, ды калі нарэшце здабылі горад, – Мэнелай уцёк у крэпасць.
6Язон жа чыніў разню сваіх грамадзян, не шкадуючы нікога, не разумеючы, што поспех супраць сваякоў ёсць найбольшае паражэнне; а ён быў перакананы, што рабуе ворагаў, а не грамадзян.
7І нават улады ён не дасягнуў, а атрымаў ганьбу ў канцы сваіх падкопаў ды зноў мусіў уцякаць да аманітаў.
8Канцом яго ліхога жыцця было тое, што яго замкнулі ў Арэты, правіцеля арабаў, з аднаго горада ўцякаў ён у другі, гнаны ўсімі; зненавіджаны, як адступнік ад законаў, і пракляты, як кат бацькаўшчыны і землякоў, збег у Егіпет.
9 #
1Мак. 12:7, 21 І той, што землякоў выгнаў з бацькаўшчыны, спыніў жыццё на чужой зямлі, ён прыбыў да лацэдэмонцаў, быццам дзякуючы сваяцтву мае надзею знайсці абарону;
10і ён, пакінуўшы шмат людзей без пахавання, сам застаўся неаплаканы, і непахаваны, і без бацькоўскай грабніцы.
11 #
1Мак. 1:20 Калі ж вестка аб гэтых падзеях дайшла да цара, цар меў падазрэнне, што Юдэя ад саюзу адпала; і з-за гэтага пакінуў Егіпет, разлютаваўшыся ў душы, пры гэтым зброяй здабыў ён горад
12і сваім ваярам загадаў забіваць напатканых, нікога не шкадуючы, ды марнаваць тых, што ўцякаюць у дамы.
13Так адбывалася вынішчэнне маладых і старых, гібель жанчын і дзяцей, і мардаванне дзяўчын і немаўлят.
14На працягу ж трох дзён пала восемдзесят тысяч: прычым сорак тысяч пала ў самім баі ад рук забойцаў, а не меней чым забітых было прададзеных у няволю.
15 #
1Мак. 1:21-23
Аднак ён, не задаволены гэтым, адважыўся ўвайсці ў найсвяцейшую ва ўсім свеце святыню, маючы за правадыра Мэнелая, адступніка ад законаў і здрадніка бацькаўшчыны,
16паганымі рукамі беручы святыя пасудзіны, якія многімі царамі і гарадамі былі пакладзены на павелічэнне і славу гэтага месца і для яго ўшанавання, ён дакрануўся да іх паганымі рукамі.
17Так Антыёх трыумфаваў у сваім перакананні, не ведаючы, што дзеля грахоў жыхароў горада разгневаўся надта Валадар; адсюль Яго абыякавасць да месца.
18Калі б не дапусціліся яны многіх грахоў, то не інакш як Гэліёдар, якога цар Сэлеўк паслаў, каб агледзеў скарбоўню, таксама і ён, адразу, як прыйшоў, быў бы лупцаваны ды адштурхнуты ад свайго нахабства.
19 #
1Пар. 17:9; Мк. 2:27 Але Госпад выбраў не для месца народ, а для народа – гэта месца.
20Таму вось і само месца ўдзельнічала ў няшчасцях народа, а затым стала саюзнікам яго шчасця; і, пакінутае Усемагутным у гневе, зноў было вернута да поўнае свае славы, дзеля прымірэння Вялікага Уладара.
21Такім чынам, Антыёх, прысвоіўшы з святыні тысячу восемсот талентаў, даволі хутка адбыў у Антыёхію, спадзеючыся ў сваёй пыхлівасці, што ён зямлю зробіць судаходнай, а мора – пешаходным.
22Пакінуў жа ён і загадчыкаў, каб здзекаваліся з народа, а іменна: у Ерузаліме паставіў Піліпа, родам з Фрыгіі, дзікунскіх звычаяў, горшага за яго самога,
23а ў Гарызе – Андраніка; акрамя іх яшчэ Мэнелая, горшага за іншых, хто выносіўся над грамадзянамі.
24Паслаў жа кіраўніка місійцаў Апалонія з войскам, якое налічвала дваццаць дзве тысячы ваяроў, загадаўшы, каб забілі ўсіх дарослых мужчын, а жанчын і моладзь прадалі ў няволю.
25Ён жа, калі прыбыў у Ерузалім, прыкінуўся, што прыносіць супакой ды быў міралюбны аж да святога дня шабату, і калі схапіў святкуючых юдэяў, тады загадаў сваім брацца за зброю;
26і ўсіх, хто выйшаў на відовішча, замардаваў, і, напаўшы на горад з узброенымі ваярамі, вельмі многіх забіў.
27А Юда Макабэй з дзесяццю іншымі выбраўся ў пустыню і, нібыта дзікія звяры, жыў у гарах са сваімі людзьмі; і харчаваліся травамі, каб толькі не спракудзіцца.
Цяпер абрана:
2-я Кніга Макабэяў 5: ББЧ
Пазнака
Падзяліцца
Капіяваць
Хочаце, каб вашыя адзнакі былі захаваны на ўсіх вашых прыладах? Зарэгіструйцеся або ўвайдзіце
© МХРБ «Біблейскае таварыства ў Рэспубліцы Беларусь», 2017