2-я Кніга Макабэяў 13
13
1У сто сорак дзевятым годзе дайшла чутка да ваяроў Юды, што Антыёх Эўпатар пайшоў з войскам супраць Юдэі
2 #
1Мак. 6:30
ды што з ім Лісія, павераны і загадчык спраў дзяржаўных, кожны ўзначальваў грэчаскае войска, якое налічвала сто дзесяць тысяч пешых і пяць тысяч трыста коннікаў, і дваццаць два сланы ды трыста калясніц, узброеных сярпамі.
3Далучыўся да іх і Мэнелай, і надта лжыва прасіў Антыёха не за збаўленне айчыны, але спадзеючыся, што дадуць яму ўладу.
4Але Валадар валадароў абудзіў гнеў Антыёха на грэшніка; і, калі Лісія высветліў цару, што Мэнелай вінаваты ва ўсіх бедах, цар загадаў, каб завялі яго ў Бэрэю ды забілі па мясцовым звычаі.
5Была ж там вежа ў пяцьдзесят локцяў, поўная попелу, і ў ёй было прыстасаванне, якое круцілася ды з усіх бакоў накіроўвалася ў попел.
6Там святататцу або вінаватага ў нейкіх іншых вельмі цяжкіх праступках усе скідвалі на загубу.
7І паводле такога закону прыйшла смерць і на парушальніка закону, і Мэнелай пазбавіўся гроба, выкапанага ў зямлі.
8Вельмі слушна, бо ён дапусціўся многіх злачынстваў супраць ахвярніка, агонь і попел якога святыя, таму ў попеле знайшоў ён смерць.
9Але цар, здзічэўшы ў сваіх намерах, прадаўжаў далей ліхадзеіць, каб прычыняць юдэям рэчы горшыя за тыя, якія адбываліся ў час яго бацькі.
10Калі даведаўся аб гэтым Юда, паведаміў народу, каб дзень і ноч прызывалі Госпада, каб Ён, як раней, так і цяпер дапамог тым, бо яны маюць быць пазбаўлены закону, і бацькаўшчыны, і святыні;
11і хай не дапусціць, каб народ, які толькі што троху адпачыў, трапіў у няволю блюзнерскіх плямёнаў.
12Такім чынам, калі ўсе аднадушна споўнілі гэта і на каленях умольвалі міласэрнага Госпада з плачам і ў постах тры дні без перапынку, тады Юда падбадзёрыў іх і загадаў ім быць на месцы.
13Ён жа на асобнай нарадзе са старэйшынамі загадаў, каб, перш чым царскае войска ўвойдзе ў Юдэю і авалодае горадам, выйсці і вырашыць справы пры дапамозе Божай.
14Дык паручаючы апеку Творцы Сусвету, заахвоціў сваіх ваяроў, каб мужна, аж да смерці, ваявалі за законы, за святыню, за горад, за бацькаўшчыну, за звычаі; і каля Модзіны стаў лагерам.
15І калі сваім ваярам даў знак: «Божая перамога!», – сам ноччу з найлепшымі адборнымі юнакамі напаў на лагер, на царскую палатку, забіў каля дзвюх тысяч ваяроў і прабіў найбольшага слана разам з тым, што сядзеў на ім;
16і нарэшце, нагнаўшы на лагер страху, і жаху, і паспяхова зрабіўшы справы, яны вярнуліся.
17Калі ж стала ўжо світаць, усё было здзейснена, дзякуючы абароне Госпада, Які дапамог яму.
18Але цар з практыкі даведаўшыся пра адвагу юдэяў, захацеў хітрасцю авалодаць мясцовасцямі.
19І наблізіў ён лагер да Бэтсуры, моцнай юдэйскай крэпасці; але быў адкінуты, змушаны ўцякаць, пацярпеў паражэнне.
20А Юда тым, што былі ў крэпасці, пасылаў усё патрэбнае.
21Адзін з юдэйскага войска – Радок – адкрыў ворагам таямніцу; але знайшлі яго, быў ён схоплены і зняволены.
22Іншым разам цар пачаў перамовы з тымі, хто быў у Бэтсуры, працягнуў правіцу, атрымаў, адышоў;
23і напаў на тых, што былі з Юдам, але быў пераможаны; даведаўся ён, што Піліп, які быў пакінуты ў Антыёхіі правіцелем, паўстаў, быў моцна тым крануты; звярнуўся ён да юдэяў, скарыўся, стаў прасіць, пакляўся споўніць усё, што справядлівае, і склаў ахвяру, ушанаваў святыню ды аказаў дабро месцу святому.
24Прыняў ён Макабэя і назначыў яго кіраўніком ад Пталемеі аж да гегемоніі Гэрэны.
25накіраваўся ён у Пталемею; пталемейцы былі надта незадаволены ўмовамі сяброўства, наракалі бо звыш меры і захацелі скасаваць дагаворы.
26Лісія ўзышоў на трыбуну, адпаведна выказаў сутнасць справы, супакоіў, улагодзіў, пераканаў ды вярнуўся ў Антыёхію. Так закончыліся дзеянні цара, яго нашэсце і адыход.
Цяпер абрана:
2-я Кніга Макабэяў 13: ББЧ
Пазнака
Падзяліцца
Капіяваць
Хочаце, каб вашыя адзнакі былі захаваны на ўсіх вашых прыладах? Зарэгіструйцеся або ўвайдзіце
© МХРБ «Біблейскае таварыства ў Рэспубліцы Беларусь», 2017