РЫМЛЯНАЎ 9:6-18

Але ня тое, каб слова Божае ня спраўдзілася. Бо ня ўсе тыя Ізраільцяне, якія ад Ізраіля, і ня ўсе дзеці Абрагамавыя, якія ад семені ягонага; а (сказана): «у Ісааку назавецца табе семя». Гэта значыцца, ня плоцкія дзеці - дзеці Божыя; а дзеці абяцаньня прызнаюцца за семя. А слова абяцаньня такое: «у гэты самы час прыйду, а ў Сары будзе сын». І не адно гэта; а гэтак сама было і з Рэбэкаю, калі яна зачала ў адзін час двух сыноў ад Ісаака, бацькі нашага; бо калі яны яшчэ не нарадзіліся і не зрабілі нічога добрага альбо благога (каб у пастанове Бог быў вольны выбіраць залежна не ад учынкаў, а ад Таго, Хто кліча), - сказана было ёй: «большы будзе ў паслужэньні ў меншага», як і напісана: «Якава Я палюбіў, а Ісава зьненавідзеў». Што ж скажам? Няўжо несправядлівасьць у Бога? Зусім не! Бо Ён кажа Майсею: «каго мілаваць, памілую; каго шкадаваць, пашкадую». Дык вось, памілаваньне залежыць не ад таго, хто хоча і імкнецца, а ад Бога, Які мілуе. Бо Пісаньне кажа фараону: «На тое Я і паставіў цябе, каб паказаць над табою сілу Маю, і каб прапаведана было імя Маё па ўсёй зямлі». Дык вось, каго хоча, мілуе; а каго хоча, робіць жорсткім.