РЫМЛЯНАЎ 3:19-31

А мы ведаем, што закон, калі што гаворыць, гаворыць да тых, хто пад законам, так што замыкаюцца ўсякія вусны, і ўвесь сьвет робіцца вінаваты перад Богам, бо дзеямі закона не апраўдаецца перад Ім ніякая плоць; бо законам спазнаецца грэх. Але сёньня, незалежна ад закона, зьявілася праведнасьць Божая, пра якую сьведчаць закон і прарокі, праведнасьць Божая празь веру ў Ісуса Хрыста ва ўсіх і на ўсіх вернікаў; бо няма розьніцы, бо ўсе зграшылі і пазбаўлены славы Божай, атрымліваючы апраўданьне дарам, паводле мілаты Ягонай, адкупленьнем у Ісусе Хрысьце, Якога Бог прынёс у ахвяру ўмілажальваньня ў Крыві Ягонай празь веру, для паказу справядлівасьці Ягонай ў дараваньні грахоў, учыненых раней, у доўгім цярпеньні Божым, для паказу српавядлівасьці Ягонай ў сёньняшні час, - хай зьявіцца Ён справядлівы і апраўдае таго, хто веруе ў Ісуса. Дзе ж тое, чым пахваліцца? зьнішчана. Якім законам? законам учынкаў? Не, а законам веры. Бо мы прызнаём, што чалавек апраўдваецца вераю, незалежна ад дзеяў закона. Няўжо Бог ёсьць Бог Юдэяў толькі, а не й язычнікаў? Вядома, і язычнікаў; бо адзін Бог, Які апраўдае абрэзаных па веры і неабрэзаных празь веру. Дык вось, ці ж мы не касуем закон вераю? Зусім не; а сьцьвярджаем закон.