Безданьню, як вопраткаю, накрыў Ты яе; на горах воды стаяць.
Ад пагрозы Тваёй уцякаюць яны, ад голасу грому Твайго пабеглі яны;
узыходзяць на горы, сыходзяць у даліны, на месца, якое Ты ім назначыў.
Ты паклаў мяжу, якой не пяройдуць, і ня вернуцца зямлю пакрыць.
Ты паслаў крыніцы ў даліны; паміж гор цякуць воды,
пояць усіх зьвяроў польных; дзікія аслы спатольваюць смагу сваю.
Каля іх жывуць птушкі нябесныя, з гольля падаюць галасы.
Ты напойваеш горы з вышыняў Тваіх, плёнам дзеяў Тваіх зямля насычаецца.
Ты росьціш быдлу траву, і зеляніну на спажытак чалавеку, каб ежу зь зямлі здабываў,
і віно, якое вяселіць сэрца чалавеку, і алей, ад якога блішчыць твар ягоны, і хлеб, які мацуе сэрца чалавеку.
Насычаюцца дрэвы Госпада, кедры Ліванскія, якія Ён пасадзіў;
на іх гняздуюцца птушкі: яліны - пад гняздо буслам,
высокія горы - сарнам; каменныя скалы - сховы зайцам.
Ён стварыў месяц на азначэньне часу; сонца ведае свой захад.
Ты прасьціраеш цемру, і бывае ноч: уначы бадзяюцца ўсе лясныя зьвяры;
ільвы, якія рыкаюць па здабычы і просяць у Бога ежы сабе.
Устае сонца, і яны зьбіраюцца і кладуцца ў свае логвішчы