Гультай зімою не арэ; жабруе летам - і няма нічога.
Помыслы ў сэрцы ў чалавека - глыбокія воды, але чалавек разумны вычэрпвае іх.
Многія хваляць чалавека за мілажальнасьць, а хто знойдзе чалавека надзейнага?
Праведнік ходзіць у сваёй беспахібнасьці: шчасныя дзеці ягоныя пасьля яго!
Цар, які сядзіць на троне правасудзьдзя, разганяе вачыма сваімі ўсё ліхое.
Хто можа сказаць: «я ачысьціў сэрца сваё, я чысты ад грэху майго?»
Дваякія шалі, дваякая мера, і тое і другое - агідныя Госпаду.
Можна пазнаць нават падлетка па занятках ягоных: ці чыстыя і ці правільныя ўчынкі ягоныя?
Вуха, якое чуе, і вока, якое бачыць - і тое і другое стварыў Гасподзь.
Ня любі спаць, каб табе не зьбяднець; расплюшчы вочы твае, і будзеш удосыць есьці хлеб.
«Дрэнна, дрэнна», кажа пакупнік; а як адыдзе - хваліцца.
Ёсьць золата і шмат жэмчугу, але найкаштоўнейшы посуд - вусны разумныя.
Вазьмі вопратку ягоную, бо ён паручыўся за чужога; за незнаёмага вазьмі зь яго заклад.
Салодкі чалавеку хлеб, набыты няпраўдаю; але пасьля - рот ягоны пяском напоўніцца.
Намеры набываюць пэўнасьць праз нараду, і пасьля нарады вядзі вайну.
Хто абгаворвае, той раскрывае таямніцы, і хто шырока разьзяўляе рот, з тым не вадзіся.
Хто ліхасловіць бацьку свайго і сваю маці, таго сьветач патухне сярод глыбокае цемры.
Спадчына, сьпешна захопленая напачатку, ня будзе дабраславёная пазьней.
Не кажы: «я адплачу табе за зло»; даверся Госпаду, і Ён ахавае цябе.
Агідныя Госпаду - дваякія гіры, і дваякія шалі - не дабро.
Ад Госпада кіруюцца крокі чалавека; а чалавеку як зьведаць дарогу сваю?