ВЫСЛОЎІ 12:8-28

Хваляць чалавека паводле меры розуму ягонага, а распусны сэрцам будзе ў пагардзе. Лепей быць простым, але мець працу, чым быць ганарыстым, але ня мець хлеба. Праведны дбае і пра жыцьцё быдла свайго, а сэрца бязбожных жорсткае. Хто ўрабляе зямлю сваю, насыціцца хлебам; а хто ідзе па сьлядах гультаёў, той розумам бедны. Бязбожны хоча злавіць яго ў сетку зла; а корань праведных цьвёрды. Бязбожны ловіцца грахамі вуснаў сваіх; а праведны выйдзе зь бяды. Ад плоду вуснаў сваіх чалавек насычаецца дабром, і плата чалавеку - паводле дзеяў рук ягоных. Дарога немысьля простая ў вачах ягоных; а хто слухае рады, той мудры. У немысьля адразу выяўляецца гнеў ягоны, а разумны тоіць абразу. Хто кажа тое, што ведае, той кажа праўду: а ў сьведкі ілжывага - ашуканства. Сёй-той пустаслоў б'е як мечам, а язык мудрых - ацаляе. Вусны праўдзівыя вечна жывуць, а ілжывы язык - хвіліну. Хітрына - у сэрцы ў зламысьнікаў, радасьць - у міратворцаў. Ня станецца праведніку ніякага ліха, а бязбожныя будуць напоўнены злом. Агіда Госпаду - вусны ілжывыя, а хто гаворыць праўду, даспадобы Яму. Чалавек разважлівы ўтойвае веды, а сэрца немысьляў выказвае дурасьць. Рука руплівая здабудзе ўладу, а гультайская пад данінай будзе. Смутак на сэрцы падаўляе чалавека, а добрае слова разьвесяляе яго. Праведнік паказвае блізкаму свайму дарогу, а дарога бязбожных уводзіць іх у згубу. Гультай ня смажыць сваёй дзічыны; а чалавек руплівы мецьме каштоўны набытак. На дарозе праўды - жыцьцё, і на сьцежцы яе няма сьмерці.