ФІЛІМОНА 1:1-25

Павал, вязень Ісуса Хрыста, і Цімафей брат, Філімону любаснаму і супрацоўніку нашаму, і Апфіі, (сястры) любаснай, і Архіпу, спадзьвіжніку нашаму, і дамовай тваёй царкве: мілата вам і мір ад Бога Айца нашага і Госпада Ісуса Хрыста. Дзякую Богу майму, заўсёды спамінаючы цябе ў малітвах маіх, чуючы пра тваю любоў і веру, якую маеш да Госпада Ісуса і да ўсіх сьвятых, каб дзеяньне веры тваёй было чыннае ў спазнаньні ўсякага ў вас дабра ў Хрысьце Ісусе. Бо мы маем вялікую радасьць і ўцеху ў любові тваёй, бо табою, браце, супакоены сэрцы сьвятых. Таму, маючы вялікую ў Хрысьце адвагу загадваць табе, што трэба, зь любові лепей прашу, ня хто які там, а я, Павал - старац, а цяпер вязень Ісуса Хрыста; прашу цябе за сына майго Анісіма, якога нарадзіў я ў кайданах маіх: ён быў калісьці нягодны табе, а цяпер годны табе і мне: я вяртаю яго; а ты прымі яго, як маё сэрца. Я хацеў пры сабе яго ўтрымаць, каб ён замест цябе паслужыў мне ў кайданах за зьвеставаньне; але без тваёй згоды нічога не хацеў зрабіць, каб добрая справа твая была ня мусовая, а з добрае волі. Бо, можа быць, ён на тое часова адлучыўся, каб ты прыняў яго назаўсёды, ужо ня як раба, а вышэйшага за раба, брата любаснага, асабліва мне, а тым болей табе, і па плоці і ў Госпадзе. І вось, калі маеш за супольніка мяне, дык прымі яго, як мяне. Калі ж ён чым пакрыўдзіў цябе, альбо вінаваты табе, лічы гэта на мне. Я, Павал, напісаў маёю рукою: «я заплачу»; не кажу табе пра тое, што ты і самім сабою мне вінаваты. Так, браце, дай мне скарыстацца табою ў Госпадзе; супакой маё сэрца ў Госпадзе. Спадзяючыся на слухмянасьць тваю, а напісаў табе, ведаючы, што ты зробіш і болей, чым прашу. А разам падрыхтуй мне і памяшканьне; бо, спадзяюся, што па малітвах вашых я буду дараваны вам. Вітае цябе Эпафрас, вязень разам са мною дзеля Ісуса Хрыста, Марк, Арыстарх, Дымас, Лукаш, супрацоўнікі мае. Мілата Госпада нашага Ісуса Хрыста з духам вашым. Амін.