А на кожнае сьвята ён адпускаў ім аднаго вязьня, за якога прасілі.
Тады быў у кайданах нейкі Варава, са сваімі саўдзельнікамі, якія падчас бунту ўчынілі забойства.
І люд пачаў крычаць і прасіць у Пілата таго, што ён заўсёды рабіў ім.
Ён сказаў ім у адказ: ці хочаце, адпушчу вам Цара Юдэйскага?
Бо ведаў, што першасьвятары выдалі Яго з зайздрасьці.
Але першасьвятары падбухторылі людзей прасіць, каб адпусьціў ім лепей Вараву.
Пілат, адказваючы, зноў сказаў ім: а што хочаце, каб я зрабіў з Тым, Якога вы называеце Царом Юдэйскім?
Яны зноў закрычалі: укрыжуй Яго!
Пілат сказаў ім: якое ж ліха ўчыніў Ён? Але яны яшчэ мацней закрычалі: укрыжуй Яго!
Тады Пілат, хочучы дагадзіць людзям, адпусьціў ім Вараву, а Ісуса, бічаваўшы, аддаў на крыжаваньне.
А воіны завялі Яго ўсярэдзіну двара, гэта значыцца, у прэторыю, і сабралі цэлы полк;
і апранулі Яго ў пурпуру і, сплёўшы цярновы вянок, усклалі на Яго;
і пачалі вітаць Яго: радуйся, Цару Юдэйскі!
І білі яго па галаве кіем, і плявалі на Яго і, кленчачы, кланяліся Яму.
А калі насьмяяліся зь Яго, зьнялі зь Яго пурпуру, адзелі Яго ў Ягонае адзеньне і павялі Яго, каб крыжаваць Яго.