МАЦЬВЕЯ 27
27
Мц 27
1Калі ж настала раніца, зрабілі нараду ўсе першасьвятары і старэйшыны народу супраць Ісуса, каб аддаць Яго на сьмерць:
2і зьвязаўшы Яго, завялі і перадалі яго Понцію Пілату, намесьніку.
3Тады Юда, які выдаў Яго, убачыўшы, што засудзілі Яго, і раскаяўшыся, аддаў трыццаць срэбранікаў першасьвятарам і старэйшынам,
4кажучы: зграшыў я, прадаўшы кроў нявінную. Яны ж сказалі: што нам да таго? глядзі сам.
5І кінуўшы срэбранікі ў храме, ён адышоў; і пайшоўшы, павесіўся.
6Першасьвятары, узяўшы срэбранікі, сказалі: не дазваляецца класьці іх у храмавую скарбніцу, бо гэта цана крыві.
7І зрабіўшы нараду, купілі на іх поле ганчара для пахаваньня чужынцаў;
8таму і называецца поле тое «полем крыві» па сёньняшні дзень;
9тады збылося сказанае праз прарока Ерамію, які кажа: і ўзялі трыццаць срэбранікаў, цану Ацэненага, Якога ацанілі сыны Ізраілевыя,
10і далі іх за поле ганчара, як сказаў мне Гасподзь.
11Ісус жа стаў перад намесьнікам. І спытаўся ў Яго намесьнік, кажучы: Ты Цар Юдэйскі? А Ісус сказаў яму: ты кажаш.
12І калі вінавацілі Яго першасьвятары і старэйшыны, Ён нічога не адказваў.
13Тады кажа Яму Пілат: ці ня чуеш, колькі сьведчаць супроць Цябе?
14І не адказваў яму на ніводнае слова, так што намесьнік вельмі зьдзіўляўся.
15А на сьвята намесьнік меў звычай выпускаць народу аднаго вязьня, якога б хацелі.
16Быў тады ў іх вядомы вязень, званы Варава.
17І вось, як сабраліся яны, сказаў ім Пілат: каго хочаце, каб я выпусьціў вам: Вараву ці Ісуса, Якога завуць Хрыстом?
18Бо ведаў, што з зайздрасьці выдалі Яго.
19Тым часам, як сядзеў ён на судовым месцы, жонка ягоная паслала яму сказаць: не рабі нічога Праведніку Таму, бо я сёньня ў сьне шмат адцярпела за Яго.
20Але першасьвятары і старэйшыны падбухторылі люд прасіць Вараву, а Ісуса загубіць.
21Тады намесьнік сказаў у адказ: каго хочаце з двух, каб я выпусьціў вам? Яны сказалі: Вараву.
22Кажа ім Пілат: што ж мне зрабіць зь Ісусам, Якога завуць Хрыстом? Кажуць яму ўсе: хай будзе ўкрыжаваны!
23А намесьнік сказаў: якое ж ліха ўчыніў Ён? Але яны яшчэ мацней крычалі: хай будзе ўкрыжаваны!
24Пілат, бачачы, што нічога не дапамагае, а неспакой расьце, узяў вады і ўмыў рукі перад людзьмі, кажучы: невінаваты я ў крыві Праведніка Гэтага; глядзеце самі.
25І, адказваючы, увесь люд сказаў: Кроў Ягоная на нас і на дзецях нашых.
26Тады выпусьціў ім Вараву, а Ісуса, біўшы, аддаў на крыжаваньне.
27Тады воіны намесьнікавы, узяўшы Ісуса ў прэторыю, сабралі на Яго цэлы полк,
28і разьдзеўшы Яго, надзелі на Яго пурпуру;
29і, сплёўшы вянок зь цёрну, усклалі на галаву Яму і далі Яму ў правую руку кій, і, укленчыўшы перад Ім, кпілі зь Яго, кажучы: радуйся, Цар Юдэйскі!
30і плявалі на Яго і, узяўшы кій, білі па галаве Яго.
31І калі назьдзекаваліся зь Яго, зьнялі зь Яго пурпуру і апранулі Яго ў адзежу Ягоную, і павялі Яго на крыжаваньне.
32Выходзячы, спаткалі яны аднаго Кірынеяніна, імем Сымон: яго і прымусілі несьці крыж Ягоны.
33І прыйшоўшы на месца, якое называецца Галгофа, што азначае «месца чарапоў»,
34далі Яму піць воцату, зьмяшанага з жоўцю; і, пакаштаваўшы, не хацеў піць.
35Тыя, што ўкрыжавалі Яго, дзялілі вопратку Ягоную, кідаючы жэрабя;
36і, седзячы, вартавалі Яго там;
37і зьмясьцілі над галавою Ягонай надпіс зь віною Яго: Гэты ёсьць Ісус, Цар Юдэйскі.
38Тады ўкрыжавалі зь Ім двух разбойнікаў: аднаго па правы бок, а другога па левы.
39А тыя, што міма праходзілі, зьневажалі Яго, ківаючы галовамі сваімі
40і кажучы: Ты, што разбураеш храм і за тры дні будуеш! уратуй Сябе Самога. Калі Ты Сын Божы, сыйдзі з крыжа.
41Падобна і першасьвятары з кніжнікамі і старэйшынамі і фарысэямі, насьміхаючыся, казалі:
42іншых ратаваў, а Самога Сябе ня можа ўратаваць. Калі Ён Цар Ізраілеў, хай цяпер сыйдзе з крыжа, і ўверуем у Яго;
43спадзяваўся на Бога: хай цяпер выбавіць Яго, калі Ён угодны Яму. Бо Ён сказаў: Я Божы Сын.
44Таксама і разбойнікі, укрыжаваныя зь Ім, зьневажалі Яго.
45Ад шостай жа гадзіны цемра настала па ўсёй зямлі да гадзіны дзявятай.
46А каля дзявятай гадзіны ўскрыкнуў Ісус моцным голасам, кажучы: Ілі, Ілі! ламб савахвані? што азначае: Божа Мой, Божа Мой! чаму Ты Мяне пакінуў?
47Некаторыя, што стаялі там, чуючы гэта, казалі: Ільлю кліча Ён.
48І адразу пабег адзін зь іх, узяў губку, намачыў у воцат і, насадзіўшы на кій, даваў Яму піць;
49а другія казалі: пастой; пабачым, ці прыйдзе Ільля ўратаваць Яго.
50А Ісус, зноў ўскрыкнуўшы моцным голасам, выпусьціў дух.
51І вось, завеса храма разадралася напалам, зьверху данізу; і зямля здрыганулася: і каменьне раскалолася;
52і магілы расчыніліся; і многія целы памерлых паўсталі;
53і выйшаўшы з магілаў пасьля ўваскрэсеньня Ягонага, увайшлі ў сьвяты горад і явіліся многім.
54А сотнік і тыя, што зь ім вартавалі Ісуса, бачачы землятрус і ўсё, што адбылося, перапалохаліся вельмі і казалі: сапраўды Ён быў Сын Божы.
55Там былі таксама і глядзелі здалёк многія жанчыны, якія ішлі сьледам за Ісусам з Галілеі, служачы Яму;
56сярод іх былі Марыя Магдаліна і Марыя, маці Якава і Ёсіі, і маці сыноў Зевядзеевых.
57Калі ж зьвечарэла, прыйшоў багаты чалавек з Арыматэі, імем Язэп, які таксама вучыўся ў Ісуса;
58ён, прыйшоўшы да Пілата, прасіў Цела Ісусавага. Тады Пілат загадаў аддаць Цела.
59І ўзяўшы Цела, Язэп абгарнуў яго чыстым палатном
60і паклаў яго ў новай сваёй магіле, якую высек у скале; і прываліўшы вялікі камень да дзьвярэй магілы, адышоў.
61Была ж там Марыя Магдаліна і другая Марыя, якія сядзелі насупраць магілы.
62На другі дзень, які ідзе за пятніцай, сабраліся першасьвятары і фарысэі да Пілата
63і казалі: спадару! мы ўспомнілі, што ашуканец той, яшчэ калі быў жывы, сказаў: «праз тры дні ўваскрэсну»;
64дык вось, загадай вартаваць магілу да трэйцяга дня, каб вучні Ягоныя, прыйшоўшы ўначы, ня ўкралі Яго і не сказалі народу: «уваскрэс зь мёртвых», і будзе апошняе ашуканства горшае за першае.
65А Пілат сказаў ім: маеце варту; ідзеце, ахоўвайце, як ведаеце.
66Яны пайшлі і ахоўвалі магілу, прыклаўшы пячатку да каменя і паставіўшы варту.
Цяпер абрана:
МАЦЬВЕЯ 27: ББЛ
Пазнака
Падзяліцца
Капіяваць
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Alesya Semukha