Тады фарысэі пайшлі і дамаўляліся, як падлавіць Яго на слове.
І пасылаюць да Яго вучняў сваіх зь ірадыянамі, кажучы: Настаўнік! мы ведаем, што Ты справядлівы, і шляху Божаму праўдзіва вучыш, і не стараешся дагадзіць каму-небудзь, бо не глядзіш на абліччы;
дык вось скажы нам: як Табе здаецца? ці дазваляецца даваць падатак кесару, ці не?
Але Ісус, убачыўшы зламыснасьць іхнюю, сказаў: што спакушаеце Мяне, крывадушнікі?
пакажэце Мне манету, якою плаціцца падатак. Яны прынесьлі Яму дынар.
І кажа ім: чыя гэта выява і надпіс?
І кажуць Яму: кесаравы. Тады кажа ім: дык аддавайце кесарава кесару, а Божае Богу.
Пачуўшы гэта, яны зьдзівіліся і пакінуўшы Яго, пайшлі.
У той дзень падступіліся да Яго садукеі, якія кажуць, што няма ўваскрэсеньня, і спыталіся ў Яго:
Настаўнік! Майсей сказаў: «калі хто памрэ, ня маючы дзяцей, хай возьме брат ягоны жонку ягоную і адродзіць семя брату свайму».
Было ў нас сем братоў: першы, ажаніўшыся, памёр і, ня маючы дзяцей, пакінуў жонку сваю брату свайму;
гэтак сама і другі, і трэйці, нават да сёмага;
а пасьля ўсіх памерла і жонка.
Дык вось, ва ўваскрэсеньні, катораму зь сямёх будзе яна за жонку? бо ўсе мелі яе?
Ісус сказаў ім у адказ: памыляецеся, ня ведаючы Пісаньняў, ні сілы Божай;
бо ва ўваскрэсеньні ні жэняцца, ні выходзяць замуж, а жывуць, як анёлы Божыя на нябёсах.
А пра ўваскрэсеньне мёртвых ці ня чыталі вы сказанага вам Богам:
«Я Бог Абрагама, і Бог Ісаака, і Бог Якава»? Бог ня ёсьць Бог мёртвых, а жывых».
І пачуўшы, люд зьдзіўляўся з вучэньня Ягонага.
А фарысэі, пачуўшы, што Ён прывёў садукеяў у маўчаньне, сабраліся разам.
І спытаўся адзін зь іх, законьнік, спакушаючы Яго і кажучы:
Настаўнік! якая запаведзь найбольшая ў законе?
Ісус жа сказаў яму: «палюбі Госпада Бога твайго ўсім сэрцам тваім, і ўсёю душою тваёю, і ўсім разуменьнем тваім»;
гэта найбольшая і першая запаведзь;
а другая падобная да яе: «палюбі блізкага твайго, як самога сябе»;
на гэтых дзьвюх запаведзях грунтуецца ўвесь закон і прарокі.
Калі ж сабраліся фарысэі, спытаўся ў іх Ісус:
што вы думаеце пра Хрыста? чый Ён сын? Кажуць Яму: Давідаў.
Кажа ім: як жа Давід, з натхненьня, Госпадам Яго называе, калі кажа:
«Сказаў Гасподзь Госпаду майму: сядзі праваруч ад Мяне, пакуль пакладу ворагаў Тваіх у падножжа ног Тваіх»?
Дык вось, калі Давід называе Яго Госпадам, як жа Ён сын яму?
І ніхто ня мог адказаць Яму ні слова; і не адважваўся ўжо ніхто з таго дня дапытвацца ў Яго.