МАЦЬВЕЯ 22:1-14

І ў адказ Ісус зноў прамовіў да іх у прытчах, кажучы: падобнае Царства Нябеснае на чалавека-цара, які справіў вясельле сыну свайму і паслаў рабоў сваіх клікаць запрошаных на вясельле; і не хацелі прыйсьці. Зноў паслаў іншых рабоў, сказаўшы: скажэце запрошаным: «вось я прыгатаваў абед мой, цяляты мае і што ўкормлена, заколата, і ўсё гатова; прыходзьце на вясельле». Але яны, ня даўшы ўвагі, пайшлі, хто на поле сваё, а хто да гандлю свайго. Астатнія ж, схапіўшы рабоў ягоных, зьняважылі і забілі іх. І пачуўшы, цар той угневаўся, і, паслаўшы войскі свае, вынішчыў забойцаў тых і горад іхні спаліў. Тады кажа ён рабам сваім: вясельле гатова, а запрошаныя ня былі вартыя. Дык вось, ідзеце на ростані і ўсіх, каго спаткаеце, клічце на вясельле. І рабы тыя, выйшаўшы на дарогі, сабралі ўсіх, каго толькі знайшлі, і благіх і добрых; і напоўнілася вясельле бяседнікамі. Цар, увайшоўшы паглядзець на бяседнікаў, убачыў там чалавека, апранутага не ў вясельныя строі, і кажа яму: дружа! як ты ўвайшоў сюды не ў вясельных строях? А той маўчаў. Тады сказаў цар слугам: зьвязаўшы яму рукі і ногі, вазьмеце яго і выкіньце ў цемру вонкавую: там будзе плач і скрыгат зубоў; бо шмат пакліканых, ды мала выбраных.