МАЦЬВЕЯ 14:1-34

У той час Ірад тэтрарх пачуў погалас пра Ісуса і сказаў служкам сваім: гэта Ян Хрысьціцель; ён паўстаў зь мёртвых, і таму цуды ўчыняюцца ім. Бо Ірад, узяўшы Яна, зьвязаў яго і пасадзіў у цямніцу празь Ірадыяду, жонку Піліпа, брата свайго; таму што Ян казаў яму: нельга табе мець яе. І хацеў яго забіць, але пабаяўся народу, бо яго ўважалі за прарока. А ў дзень народзін Ірада, скакала дачка Ірадыяды перад усімі і дагадзіла Іраду; таму ён пад прысягаю абяцаў ёй даць, чаго толькі яна ні папросіць. А яна, падбухтораная маці сваёю, сказала: дай мне тут у місе галаву Яна Хрысьціцеля. І засмуціўся цар; але дзеля прысягі і тых, што ўзьляжалі зь ім, загадаў даць ёй, і паслаў адцяць Яну галаву ў цямніцы. І прынесьлі галаву яго ў місе, і далі дзяўчыне; а яна занесла маці сваёй. А вучні яго, прыйшоўшы, узялі яго цела і пахавалі яго; І пачуўшы, адплыў Ісус адтуль на лодцы ў пустэльнае месца адзін; а люд, пачуўшы пра тое, пайшоў за Ім з гарадоў пяшком. І выйшаўшы, Ісус убачыў мноства людзей і пашкадаваў іх, і ацаліў хворых іх. Калі ж зьвечарэла, прыступілі да Яго вучні Ягоныя і сказалі: пустэльная тут мясьціна, і час ужо позьні; адпусьці людзей, каб яны пайшлі ў селішчы і купілі ежы сабе. Але Ісус сказаў ім: ня трэба ім ісьці, вы дайце ім есьці. Яны ж кажуць Яму: у нас тут толькі пяць хлябоў і дзьве рыбіны. Ён сказаў: прынясеце іх Мне сюды. І загадаў народу ўзьлегчы на траву і, узяўшы пяць хлябоў і дзьве рыбіны, узьвёў вочы ў неба, дабраславіў, разламаў і даў хлябы вучням, а вучні - народу. І елі ўсе, і наеліся; і набралі рэшты кавалкаў дванаццаць кашоў поўных; а тых, што елі, было каля пяці тысяч чалавек, апроч жанчын і дзяцей. І адразу прымусіў Ісус вучняў Сваіх увайсьці ў лодку і выправіцца раней за Яго на той бок, пакуль Ён адпусьціць людзей. І адпусьціўшы людзей, Ён узышоў на гару сам-насам памаліцца; і калі зьвечарэла, застаўся там адзін. А лодка была ўжо на сярэдзіне мора, і яе біла хвалямі, бо вецер быў супраціўны. А ў чацьвёртую варту ночы пайшоў да іх Ісус, ідучы па моры. І вучні, убачыўшы Яго, што ішоў Ён па моры, сумеліся і казалі: гэта прывід; і ад страху закрычалі. Але Ісус адразу загаварыў зь імі і сказаў: падбадзёрцеся; гэта Я, ня бойцеся. Пётр сказаў Яму ў адказ: Госпадзе! калі гэта Ты, загадай мне прыйсьці да Цябе па вадзе. А Ён сказаў: ідзі. І выйшаўшы з лодкі, Пётр пайшоў па вадзе, каб падысьці да Ісуса. Але, бачачы моцны вецер, спалохаўся і, пачаўшы тануць, закрычаў: Госпадзе! уратуй мяне. Ісус адразу, працягнуўшы руку, падтрымаў яго і кажа яму: малаверны! навошта ты засумняваўся? І калі ўвайшлі яны ў лодку, вецер аціх. А тыя, што ў лодцы былі, падышлі, пакланіліся Яму і сказалі: сапраўды, Ты Сын Божы. І пераправіўшыся, прыбылі ў зямлю Генісарэцкую.