Нехта зь людзей сказаў Яму: Настаўнік! скажы брату майму, каб ён падзяліў са мной спадчыну,
А Ён сказаў чалавеку таму: хто паставіў Мяне судзіць альбо дзяліць вас?
Пры гэтым сказаў ім: глядзеце, сьцеражэцеся любазьдзірства, бо жыцьцё чалавека не залежыць ад лішку ў яго маёмасьці.
І сказаў ім прытчу: у аднаго багатага чалавека добра ўрадзіла поле;
і ён разважаў сам з сабою: што мне рабіць? няма куды мне сабраць плады мае.
І сказаў: вось што зраблю: паламаю засекі мае і збудую большыя, і зьбяру туды ўсё збожжа маё і ўсё дабро маё.
І скажу душы маёй: душа! шмат дабра ляжыць у табе на многія гады: пакайся, еж, пі, весяліся.
Але Бог сказаў яму: неразумны! гэтае ж ночы душу тваю забяруць у цябе; каму ж дастанецца тое, што ты назапасіў?
Так бывае з тым, хто зьбірае скарбы сабе, а не ад Бога багацее.
І сказаў вучням Сваім: таму кажу вам: ня турбуйцеся дзеля душы вашае, што вам есьці, ні для цела, у што апрануцца:
душа большая за ежу, і цела - за вопратку.
Паглядзеце на крумкачоў: яны ня сеюць, ні жнуць; няма ў іх ні сховішчаў, ні засекаў, і Бог корміць іх; наколькі ж бо вы лепшыя за птушак?
Ды і хто з вас, турбуючыся, можа дадаць сабе росту хоць на адзін локаць?
Дык вось, калі і найменшага зрабіць ня можаце, чаго ж турбуецеся за астатняе?
Паглядзеце на лілеі, як яны растуць: не працуюць, ні прадуць; але кажу вам што і Саламон ва ўсёй славе сваёй не апранаўся так, як кожная зь іх.
А калі траву польную, якая сёньня ёсьць, а заўтра будзе кінута ў печ, Бог так апранае, дык наколькі ж болей вас, малаверы.
Дык вось, ня шукайце, што вам есьці, альбо што піць, і ня турбуйцеся,
бо ўсяго гэтага шукаюць людзі сьвету гэтага; а ваш Айцец ведае, што вы маеце патрэбу ў гэтым;
а найболей шукайце Царства Божага, і гэта ўсё дадасца вам.
Ня бойся, малы статак! бо Айцец ваш меў добрую ласку даць вам Царства.
Прадавайце маёнткі вашыя і давайце міласьціну. Рыхтуйце сабе ўмясьцілішчы нелядашчыя, скарб нявычэрпны на нябёсах, куды злодзей не набліжаецца, і дзе моль не зьядае:
бо, дзе скарб ваш, там і сэрца вашае будзе.