А ілізабэце прысьпеў час радзіць, і яна нарадзіла сына.
І пачулі суседзі і родзічы ейныя, што прасьцёр Гасподзь ласку Сваю над ёю, і радаваліся зь ёю.
На восьмы дзень прыйшлі абрэзаць дзіця, і хацелі назваць яго імем бацькі ягонага, Захарам.
На гэта маці ягоная сказала: не; а назваць яго Янам.
І сказалі ёй: нікога няма ў радзіне тваёй, хто б называўся гэтым імем.
І пыталіся знакамі ў бацькі ягонага, як бы ён хацеў назваць яго.
Ён папрасіў дошчачку і напісаў: Ян імя яму. І ўсе зьдзівіліся.
І адразу разамкнуліся вусны ягоныя і язык ягоны, і ён загаварыў, славячы Бога.
І быў страх на ўсіх, што жылі вакол іх; і расказвалі пра ўсё гэта па ўсёй нагорнай краіне Юдэйскай.
Усе, хто чуў, паклалі гэта ў сэрца сваё і казалі: што будзе зь дзіцятка гэтага? І рука Гасподняя была зь ім.
І Захар, бацька Ягоны, напоўніўся Духам Сьвятым і прарочыў, кажучы:
Дабраславёны Гасподзь Бог Ізраілеў, што наведаў народ Свой і даў ратунак яму,
і паслаў моцнага выратавальніка нам, нашчадка Давіда, слугі Свайго,
як узьвясьціў вуснамі былых ад веку сьвятых прарокаў Сваіх,
што ўратуе нас ад ворагаў нашых; і ад рукі ўсіх ненавісьнікаў нашых;
учыніць міласэрнасьць бацькам нашым і ўспомніць сьвятую дамову Сваю,
прысягу, якою прысягаў Ён Абрагаму, бацьку нашаму, даць нам,
каб бяз страху, пасьля збавеньня ад рук ворагаў нашых,
мы служылі Яму ў сьвятасьці і праўдзе перад Ім ва ўсе дні жыцьця нашага.
А ты, дзіця, назавешся прарокам Усявышняга, бо ідзеш перад абліччам Госпада - падрыхтаваць шляхі Яму,
каб разумеў народ Ягоны ратунак у дараваньні грахоў іхніх,
праз шчырую міласэрнасьць Бога нашага, якой наведаў нас Усход з вышыні,
прасьвятліць тых, што сядзяць у цемры і цяні сьмяротным, скіраваць ногі нашыя на шлях міру.
А дзіця расло і мацавалася духам, і заставалася ў пустынях да дня зьяўленьня свайго Ізраілю.