ЁВА 7
7
Ёў 7
1Ці ня вызначаны чалавеку час на зямлі, і дні ягоныя ці ж ня тое самае, што дні найміта?
2Як раб прагне ценю і як найміт чакае канца працы сваёй,
3так я атрымаў на долю месяцы марныя, і ночы бядотныя адмераны мне.
4Калі кладуся, дык кажу: калі гэта ўстану? а вечар доўжыцца, і я варочаюся ўдосыць да самае раніцы.
5Цела маё ў чарвяках і запыленых струпах; скура мая лопаецца і гнаіцца.
6Дні мае бягуць хутчэй за чалавека і канчаюцца без надзеі.
7Згадай, што жыцьцё маё павеў, што вока маё ня вернецца бачыць добрае.
8Ня ўбачыць мяне вока таго, хто бачыў мяне; вочы Твае на мяне, - і няма мяне.
9Радзее воблака і сыходзіць; так той, хто сышоў у апраметную, ня выйдзе,
10ня вернеецца болей у дом свой, і месца ягонае ўжо ня будзе ведаць яго.
11Ня буду ж я стрымліваць вуснаў маіх; буду гаварыць у сьцісласьці духу майго; буду скардзіцца ў бядоце душы маёй.
12Хіба я мора альбо марская пачвара, што Ты паставіў над мною варту?
13Калі падумаю: «суцешыць мяне пасьцель мая, зьнясе гароту маю ложак мой»,
14Ты палохаеш мяне снамі і відзежамі страшыш мяне;
15і душа мая жадае лепей, каб спынілася дыханьне, лепей сьмерці, чым, каб зьберагліся косьці мае.
16Апрыкрала мне жыцьцё. Ня вечна мне жыць. Адступіся ад мяне, бо дні мае марныя.
17Што такое чалавек, што Ты так цэніш яго і зьвяртаеш на яго ўвагу Тваю,
18наведваеш яго кожнае раніцы, кожнае імгненьне выпрабоўваеш яго?
19Дакуль жа Ты не пакінеш, дакуль не адыдзеш ад мяне, дакуль не дасі мне праглынуць сьліну маю?
20Калі я зграшыў, дык што я зраблю Табе, вартавы людзей! Навошта Ты паставіў мяне супраціўцам Сабе, што аж я зрабіўся самому сабе лішні?
21І чаму б не дараваць мне грэху і ня зьняць зь мяне беззаконьня майго? бо, вось, я лягу ў пыле; заўтра пашукаеш мяне, і няма мяне.
Цяпер абрана:
ЁВА 7: ББЛ
Пазнака
Падзяліцца
Капіяваць
Хочаце, каб вашыя адзнакі былі захаваны на ўсіх вашых прыладах? Зарэгіструйцеся або ўвайдзіце
Alesya Semukha