ЁВА 41
41
Ёў 41
1Марная надзея: ці не ўпадзеш ад аднаго позірку ягонага?
2Няма такога адважніка, які асьмеліўся б патрывожыць яго; хто ж можа ўстояць прад Маім абліччам?
3Хто апярэдзіў Мяне, каб Я даваў яму? пад усім небам усё Маё.
4Ня змоўчу пра чэлесы ягоныя, пра сілу і прыгожую суразьмернасьць іх.
5Хто можа адхінуць верх вопраткі ягонай, хто падыдзе да двайных сківіцаў ягоных?
6Хто можа адчыніць дзьверы твару ягонага? кола зубоў ягоных - жудасьць;
7моцныя шчыты яго - цудота: яны змацаваныя як бы цьвёрдаю пячаткаю;
8адзін да аднаго дакранаюцца блізка, так што і паветра не праходзіць паміж імі;
9адзін з адным ляжаць шчыльна, счапіліся і не размыкаюцца.
10Ад яго чханьня паказваецца сьвятло; вочы ў яго як вейкі зары;
11з пашчы ягонай выходзяць агнявікі, выскокваюць вогненныя іскры;
12з ноздраў ягоных выходзіць дым, як з раскіпелага горшчыка альбо катла.
13Дыханьне яго распаляе вугольле, з пашчы яго шугае полымя.
14На шыі ў яго жыве сіла, і перад ім бяжыць жах.
15Мясістыя часткі цела ягонага спалучаны між сабою цьвёрда, не здрыгануцца.
16Сэрца ў яго цьвёрдае, як камень, і жорсткае, як ніжні жарон.
17Калі ён падымаецца, дужыя ў страху, зусім губляюцца ад жаху.
18Меч, які крануўся яго, ня ўстоіць, ні капэё, ні дзіда, ні латы.
19Жалеза ён мае за салому, медзь - за гнілое дрэва.
20Дачка лука не паверне яго наўцёкі; прашчавыя камяні ператвараюцца для яго ў плеўкі.
21Булава лічыцца ў яго за саломіну; са сьвісту дзіды ён сьмяецца.
22Пад ім вострыя камяні, і ён на вострых камянях ляжыць у гразі.
23Ён кіпяціць багну, як кацёл, і мора перавтварае ў кіпучую мазь;
24пакідае за сабою сьветлую сьцежку; бездань здаецца сівізнай.
25Няма на зямлі падобнага на яго: ён створаны бясстрашным;
26на ўсё высокае глядзіць адважна; ён цар над усімі сынамі ганарлівасьці.
Цяпер абрана:
ЁВА 41: ББЛ
Пазнака
Падзяліцца
Капіяваць
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Alesya Semukha