ЁВА 31
31
Ёў 31
1Запавет паклаў я з вачамі маімі, каб ня думаць пра дзяўчыну.
2Якая ж доля мне ад Бога згары? І якая спадчына ад Усемагутнага зь нябёсаў?
3Ці не для бязбожніка пагібель, і напасьце ці ж не для таго, хто ўчыняе ліха?
4Ці ж ня бачыў Ён шляхоў маіх і ці ня лічыў усіх маіх крокаў?
5Калі я хадзіў у марнасьці, і калі нага мая сьпяшалася на хітрыкі, -
6няхай узважаць мяне на вагах праўды, і Бог даведаецца пра маю беззаганнасьць.
7Калі ступакі мае ўхіляліся ад дарогі і сэрца маё ішло сьледам за вачамі маімі, і калі што-небудзь нячыстае прыстала да рук маіх,
8дык няхай я сею, а іншы есьць, і хай парасткі мае выкараненыя будуць.
9Калі сэрца маё спакушалася жанчынаю і я ставіў пасткі каля дзьвярэй майго блізкага, -
10хай мая жонка меле на іншага, і хай іншыя зьдзекуюцца зь яго,
11бо гэта - злачынства, гэта - беззаконьне, якое падпадае суду;
12гэта - агонь, які зьядае да зьнішчэньня, які зьнішчыў бы ўсё дабро маё.
13Калі я меў у занядбаньні правы слугі і служанкі маёй, калі яны спрачаліся са мною,
14дык што я пачаў бы рабіць, калі б Бог паўстаў? І калі б Ён паглядзеў на мяне, што мог бы я адказваць Яму?
15Ці ня Ён, Які стварыў мяне ў чэраве, стварыў і яго і гэтак сама нас у нутробе?
16Ці ж бы адмаўляў я ў просьбе тым, што мелі патрэбу, ці ж таміў бы вочы ўдавы?
17Ці ж адзін я зьядаў кавалак мой, і ці ж ня еў ад яго і сірата?
18Бо змалку ён рос са мною, як з бацькам, і ад чэрава маці маёй я кіраваў удаву.
19Калі я бачыў каго, хто гінуў бяз вопраткі, і беднага бяз покрыва, -
20ці ж не дабраслаўлялі мяне сьцёгны ягоныя, і ці ня быў ён сагрэты воўнаю авечак маіх?
21Калі я падымаў руку маю на сірату, калі бачыў дапамогу сабе каля брамы,
22дык няхай плячук мой адпадзе ад спіны, і рука мая хай адломіцца ад локця,
23бо страшная мне кара ад Бога: перад веліччу Яго ня ўстояў бы я.
24Ці закладваў я ў золаце апору маю і ці казаў скарбу: ты - надзея мая?
25Ці радаваўся я, што багацьце маё было вялікае, і што рука мая набыла многа?
26Гледзячы на сонца, як яно зьзяе, і на месяц, як ён велічна крочыць,
27ці паквапіўся я ў таямніцы сэрца майго, і ці цалавалі вусны мае руку маю?
28Гэта таксама было б злачынства, якое падлягае суду, бо я адрокся б тады ад Бога Ўсявышняга.
29Ці радаваўся я пагібелі ворага майго і ці трыумфаваў, калі няшчасьце напаткала яго?
30Не дазваляў я вуснам маім грашыць праклёнам душы ягонай.
31Ці ж не казалі людзі намёта майго: о, калі б мы ад мяса ягонага не насыціліся?
32Дарожнік не начаваў на вуліцы; дзьверы мае праходжаму я адчыняў.
33Калі б я ўтойваў правіны мае, як чалавек, утойваючы ў грудзях маіх заганы мае,
34дык я баяўся б вялікай грамады, і пагарда аднапляменцаў палохала б мяне, і я маўчаў бы і ня выходзіў бы за дзьверы.
35О, калі б хто выслухаў мяне! Вось маё жаданьне, каб Усеўладны адказваў мне, і каб абаронца мой склаў запіс.
36Я насіў бы яго на плячах маіх і ўскладваў бы яго, як вянок;
37абвясьціў бы яму колькасьць крокаў маіх, зблізіўся б зь ім, як з князем.
38Калі б лямантавала на мяне зямля мая і скардзіліся на мяне барозны яе,
39калі я еў плады яе без платы і абцяжваў жыцьцё земляробаў,
40дык хай замест пшаніцы вырастуць ваўчкі і замест ячменю куколь. - Слова Ёва скончылася.
Цяпер абрана:
ЁВА 31: ББЛ
Пазнака
Падзяліцца
Капіяваць
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Alesya Semukha