ЁВА 14
14
Ёў 14
1Чалавек, народжаны жанчынай, недаўгавечны і перапоўнены журботамі:
2нібы кветка, ён выходзіць і ападае; уцякае, як цень, і ня спыняецца.
3І якраз на яго ты падымаеш вочы Твае, і мяне вядзеш на суд з Табою?
4Хто родзіцца чыстым ад нячыстага? Ніхто.
5Калі дні яму вызначаны, і лік месяцаў ягоных у Цябе, калі Ты паклаў яму крэс, якога ён не пяройдзе,
6дык ухіліся ад яго: няхай ён адпачне, пакуль не закончыць, як найміт, дня свайго.
7У дрэва ёсьць надзея, што яно, калі і будзе сьсечана, зноў ажыве, і парасткі ад яго выходзіць не перастануць:
8калі і састарэў у зямлі корань ягоны, і пень ягоны замёр у пыле,
9але, як толькі пачула ваду, яно дае парасткі і пускае вецьце, як бы нанава пасаджанае.
10А чалавек памірае і распадаецца; адышоў, і дзе ён?
11Сыходзяць воды з возера, і рака выцякае і высыхае:
12так чалавек ляжа і ня ўстане; да сканчэньня неба ён не прачнецца і не паўстане са сну свайго.
13О, калі б Ты ў апраметнай схаваў мяне і хаваў мяне, пакуль пройдзе гнеў Твой, паклаў мне тэрмін і потым згадаў пра мяне!
14Калі памрэ чалавек, дык ці будзе ён зноў жыць? Ва ўсе дні вызначанага мне часу я чакаў бы, пакуль прыйдзе мне зьмена.
15Паклікаў бы Ты, і Я даў бы Табе адказ, і Ты выказаў бы ўпадабаньне да твору рук Тваіх;
16бо тады Ты пералічыў бы крокі мае і не сачыў бы за грэхам маім;
17у зьвітку было б пазначана беззаконьне маё, і Ты закрыў бы віну маю.
18Але гара, падаючы, разбураецца, і скала сыходзіць зь месца свайго;
19вада сьцірае камяні; разліў яе змывае зямны пыл: так і надзею чалавека Ты зьнішчаеш.
20Адціскаеш яго да канца, і ён сыходзіць; мяняеш яму твар і адсылаеш яго.
21Ці ў гонары дзеці ягоныя - ён ня ведае, ці прыніжаныя - ён не заўважае;
22але плоць ягоная на ім баліць, і душа ягоная ў ім пакутуе.
Цяпер абрана:
ЁВА 14: ББЛ
Пазнака
Падзяліцца
Капіяваць
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Alesya Semukha