ЯНА 10:1-39

Праўду, праўду кажу вам: хто не дзьвярыма уваходзіць у кашару авечую, а пералазіць дзе-небудзь, той злодзей і грабежнік, а хто ўваходзіць дзьвярыма, той пастух авечкам: яму брамнік адчыняе, і авечкі слухаюцца голасу ягонага, і ён кліча авечкі свае па імёнах і выводзіць іх; і калі выведзе свае авечкі, ідзе перад імі, а авечкі за ім ідуць, бо ведаюць голас ягоны; а за чужым ня ідуць, а ўцякаюць ад яго, бо ня ведаюць чужога голасу. Гэтую прытчу сказаў ім Ісус. Але яны не зразумелі, што такое Ён казаў ім. І вось, зноў Ісус сказаў ім: праўду, праўду кажу вам, што Я дзьверы авечкам. Усе, хто колькі іх ні прыходзіла перада Мною, - зладзеі і грабежнікі; але авечкі не паслухаліся іх; Я - дзьверы: хто ўвойдзе Мною, той уратуецца, і ўвойдзе і выйдзе, і пашу знойдзе. Злодзей прыходзіць толькі дзеля таго, каб украсьці, забіць і загубіць; Я прыйшоў дзеля таго, каб мелі жыцьцё і мелі ўдосталь. Я - Пастыр Добры: Пастыр Добры аддае жыцьцё сваё за авечкі; а найміт, ня пастыр, якому авечкі не свае, бачыць, як воўк падыходзіць, і пакідае авечкі і ўцякае, і воўк рабуе авечкі і разганяе іх; а найміт ўцякае, бо найміт і ня дбае пра авечкі. Я - Пастыр Добры, і ведаю Маіх, і Мае ведаюць Мяне: як Айцец ведае Мяне, так і Я ведаю Айца, і жыцьцё Маё кладу за авечкі. Ёсьць у Мяне і іншыя авечкі, якія ня з гэтай кашары, і тых трэба мне прывесьці: і яны пачуюць голас Мой, і будзе адзін статак і адзін Пастыр. За тое любіць Мяне Айцец, што Я аддаю жыцьцё Маё, каб зноў прыняць яго; ніхто не адбірае яго ў Мяне, а Я Сам аддаю яго: мбю ўладу аддаць яго і ўладу мбю зноў прыняць яго; такі наказ атрымаў Я ад Айца Майго. Ад гэтых словаў зноў узьнікла паміж Юдэямі нязгода. Многія зь іх казалі: Ён апантаны дэманам і шалее; чаго слухаеце Яго? Другія казалі: гэта словы не апантанага дэманам; ці ж можа дэман адмыкаць вочы сьляпым? А настала тады ў Ерусаліме сьвята абнаўленьня, і была зіма. І хадзіў Ісус у храме, у прытворы Саламонавым. Тут Юдэі абступілі Яго і казалі Яму: ці доўга Табе трымаць нас у няпэўнасьці? Калі Ты Хрыстос, скажы нам шчыра. Ісус адказваў ім: Я сказаў вам, і ня верыце; дзеі, якія твару Я ў імя Айца Майго, яны сьведчаць пра Мяне; але вы ня верыце, бо вы не з авечак Маіх, як Я сказаў вам; авечкі Мае слухаюцца голасу Майго, і Я ведаю іх, і яны ідуць за Мною, і Я даю ім жыцьцё вечнае, і не загінуць вавек, і ніхто ня вырве іх з рукі Мае; Айцец Мой, Які даў Мне іх, найбольшы за ўсіх, і ніхто ня можа адабраць іх з рукі Айца Майго: Я і Айцец - адно. Тут зноў Юдэі схапілі камяні, каб пабіць Яго. Ісус адказваў ім: многа добрых учынкаў паказаў Я вам ад Айца Майго; за які зь іх вы хочаце пабіць Мяне камянямі? Юдэі сказалі Яму ў адказ: не за добры ўчынак хочам пабіць камянямі Цябе, а за блюзьнерства і за тое, што Ты, чалавек, робіш Сябе Богам. Ісус адказваў ім: ці ж не напісана ў законе вашым: «Я сказаў: вы багі»? Калі Ён назваў багамі тых, каму было слова Божае, і ня можа парушыцца Пісаньне, - ці Таму, Каго Айцец асьвяціў і паслаў у сьвет, вы кажаце «блюзьнерыш», бо Я сказаў: Я Сын Божы? калі Я не твару дзеяў Айца Майго, ня верце Мне; а калі твару, дык калі ня верыце Мне, верце ўчынкам Маім, каб даведацца і паверыць, што Айцец ува Мне і Я ў Ім. Тады зноў намышлялі схапіць Яго, але Ён ухіліўся ад рук іхніх