ЭФЭСЯНАЎ 4:17-32

Таму я кажу і заклінаю Госпадам, каб вы болей не рабілі, як робяць астатнія народы ў марноце розуму свайго, бо яны запамрочаныя ў розуме, адчужаныя ад жыцьця Божага з прычыны іхняга невуцтва і зжарсьцьвеласьці сэрца іхняга; яны, дарэшты зьнячуліўшыся, аддаліся распусьце так, што робяць усякае паскудзтва ненасытна. Але вы ня так навучыліся ад Хрыста, бо вы чулі пра Яго і ў Ім навучыліся, - бо ісьціна ў Ісусе, - пазбыцца разам зь мінулым жыцьцём старога чалавека, які парахнее ў панадных пахацінствах, а абнавіцца духам розуму вашага і апрануцца ў новага чалавека, створанага ў падабенстве Божым, у праведнасьці і сьвятасьці ісьціны. Таму, адкінуўшы ману, гаварэце праўду кожны блізкаму свайму, бо мы чэлесы адзін аднаму. Гневаючыся, не грашэце: сонца хай ня зойдзе ў гневе вашым; і не давайце месца д'яблу. Хто краў, больш ня крадзь, а лепей працуй, робячы сваімі рукамі карыснае, каб было з чаго выдзяляць таму, хто мае патрэбу. Ніякае брыдкае слова хай ня выходзіць з вуснаў вашых, а толькі добрае на будаўніцтва ў веры, каб яно давала мілату слухачам. І не зьневажайце Духа Божага, Якім мы запячатаны ў дзень адкупленьня. Усякае раздражненьне і лютасьць, і гнеў, і крык, і ліхаслоўе з усякаю злосьцю хай будуць выдалены з вас; але будзьце адно да аднаго добрыя, спагадлівыя, даруйце адно аднаму, як і Бог у Хрысьце дараваў вам.