ЭКЛЕЗІЯСТА 7:11-29

Добрая мудрасьць - як і добрая спадчына, асабліва ж бо тым, што сонца бачаць: бо пад шатамі мудрасьці, як пад шатамі срэбра; а перавага пазнаньня ў тым, што мудрасьць жыцьцё зьберагае таму, хто яе мае. Прыгледзься да дзеяў Божых: хто можа выправіць тое, што Ён зрабіў крывым. У добрыя дні карыстайся з дабротаў, а ў ліхія дні разважай: і тое і іншае стварыў Бог, каб ня мог чалавек нічога сказаць пасьля сябе. Нагледзеўся я ў дні марноты сваёй усялякага ўдосыць: справядлівы гіне ў сваёй справядлівасьці; бязбожны доўга жыве ў бязбожнасьці сваёй. Ня будзь лішне строгі, і не выстаўляйся залішне мудрым; навошта табе нішчыць сябе? Не ўпадай у грахі і ня будзь шалёны; навошта табе паміраць заўчасна? Добра, калі трымацьмешся толькі аднога і не адымеш рукі ад другога; бо хто богабаязны, той пазьбегне ўсяго благога. Мудрасьць робіць мудрага мацнейшым за дзесяць уладароў, якія ў горадзе. Няма чалавека справядлівага на зямлі, які рабіў бы дабро і не грашыў; таму не на ўсякае сказанае слова зважай, каб не пачуць табе, як твой раб цябе ганіць. Бо многа выпадкаў ведае сэрца тваё, калі сам ты ганіў іншых. Я ўсё гэта мудрасьцю выпрабаваў; я сказаў: «буду я мудры»; але мудрасьць далёка ад мяне. Далёка тое, што ёсьць, і глыбока-глыбока: хто дастане яго? І паклаў я на сэрца помысел мой, каб дазнацца, дасьледаваць, і знайсьці мудрасьць і розум, і каб ведаць бязбожнасьць дурноты, невуцтва і шаленства. І знайшоў я, што горш за сьмерць жанчына, таму што яна - сетка, і сэрца ў яе - пастка, рукі ў яе - кайданы; любасны Богу ўратуецца ад яе, а грэшніка схопіць яна. Вось гэта знайшоў я, сказаў Эклезіяст, выпрабоўваючы адно за адным. Чаго яшчэ шукала душа мая, і я не знайшоў? Мужчыну аднаго з тысячы я знайшоў, а жанчыны сярод іх усіх не знайшоў. Толькі гэта знайшоў я, што Бог стварыў чалавека праведнага, а людзі кінуліся ў вымудры ўсякія.