Калі пра Хрыста прапаведуецца, што Ён паўстаў зь мёртвых, дык як некаторыя з вас кажуць, быццам няма ўваскрэсеньня зь мёртвых?
Калі няма ўваскрэсеньня зь мёртвых, дык і Хрыстос не ўваскрэс;
а калі Хрыстос не ўваскрэс, дык і пропаведзь нашая марная, марная і вера ваша.
Пры гэтым мы сталіся б тады і непраўдзівымі сьведкамі пра Бога, бо сьведчылі б пра Бога, што Ён уваскрэсіў Хрыста, Якога Ён не ўваскрэшваў, калі, гэта значыцца, мёртвыя не ўваскрасаюць;
бо, калі мёртвыя не ўваскрасаюць, дык і Хрыстос не ўваскрэс;
а калі Хрыстос не ўваскрэс, дык вера ваша марная; вы яшчэ ў грахах вашых;
таму і памерлыя ў Хрысьце загінулі.
І калі мы ў гэтым толькі жыцьці спадзяёмся на Хрыста, дык мы самыя няшчасныя з усіх людзей.
Але Хрыстос уваскрэс зь мёртвых, першынец з памерлых.
Бо як сьмерць праз чалавека, так праз чалавека і ўваскрэсеньне зь мёртвых.
Як у Адаме ўсе паміраюць, так у Хрысьце ўсе ажывуць.
Кожны ў сваім парадку; першынец Хрыстос, потым Хрыстовыя, у прышэсьце Ягонае.
А потым канец, калі Ён перадасьць Царства Богу і Айцу, калі скасуе ўсякае начальства і ўсякую ўладу і сілу;
бо Яму належыць валадарыць, пакуль «пакладзе ўсіх ворагаў пад ногі Свае»,
а як апошні вораг зьнішчыцца - сьмерць,
бо «ўсё пакарыў пад ногі Ягоныя»; калі ж сказана, што Яму ўсё падначалена, дык ясна, што акрамя Таго, Які пакарыў Яму ўсё.
Калі ж усё ўпакорыць Яму, тады і сам Сын скарыцца Таму, Хто скарыў ўсё Яму, хай будзе Бог усё ва ўсім.