Бо мы ведаем, што Закон духоўны, а я — цялесны, прададзены пад [уладу] грэху.
Бо я не разумею, што раблю, бо не раблю тое, што хачу, але, што ненавіджу, тое раблю.
А калі я раблю тое, што не хачу, згаджаюся з Законам, што ён — добры,
і цяпер ужо ня я раблю гэта, але грэх, які жыве ў-ва мне.
Бо ведаю, што не жыве ў-ва мне, гэта значыцца, у целе маім, добрае; бо жаданьне [добрага] ёсьць у-ва мне, але каб зрабіць добрае, таго не знаходжу.
Бо добрае, якое хачу, не раблю, а благое, якога не хачу, раблю.
А калі я раблю тое, што не хачу, ужо ня я раблю гэта, але грэх, які жыве ў-ва мне.
Таму я знаходжу закон, што, калі хачу рабіць добрае, ёсьць у-ва мне благое.
Бо паводле ўнутранага чалавека я захапляюся Законам Божым,
а ў членах маіх бачу другі закон, які супрацівіцца закону розуму майго і бярэ мяне ў палон закону грэху, які ёсьць у членах маіх.
Гаротны я чалавек! Хто выбавіць мяне ад гэтага цела сьмерці?
Дзякую Богу праз Ісуса Хрыста, Госпада нашага. Дык таму я сам розумам служу Закону Божаму, а целам — закону грэху.