РЫМЛЯНАЎ 6:1-14

Дык што скажам? Ці будзем заставацца ў граху, каб памножылася ласка? Няхай ня станецца! Мы, якія памерлі для грэху, як яшчэ будзем жыць у ім? Ці вы ня ведаеце, што ўсе мы, якія ахрысьціліся ў Хрыста Ісуса, у сьмерць Ягоную ахрысьціліся? Дык мы пахаваныя з Ім хрышчэньнем у сьмерць, каб, як Хрыстос уваскрос з мёртвых праз славу Айца, так і мы хадзілі ў абнаўленьні жыцьця. Бо калі мы сталіся злучанымі з Ім падабенствам сьмерці Яго, дык будзем [злучаны] і [падабенствам] уваскрасеньня, ведаючы тое, што стары наш чалавек укрыжаваны, каб зьнішчана было цела грэху, каб нам не служыць ужо грэху; бо хто памёр, той апраўданы ад грэху. А калі мы памерлі з Хрыстом, дык верым, што і жыць будзем з Ім, ведаючы, што Хрыстос, уваскросшы з мёртвых, больш не памірае, сьмерць больш над Ім не пануе. Бо, што Ён памёр, памёр раз дзеля грэху, а што жыве, жыве дзеля Бога. Гэтак і вы лічыце сябе памёршымі дзеля грэху, а жывымі дзеля Бога ў Хрысьце Ісусе, Госпадзе нашым. Дык няхай не валадарыць грэх у сьмяротным целе вашым, каб вам слухацца яго ў пажаданьнях ягоных. І не аддавайце грэху члены вашыя як зброю няправеднасьці, але аддайце сябе Богу як ажыўшых з мёртвых, і члены вашыя [аддайце] Богу як зброю праведнасьці. Бо грэх ня будзе панаваць над вамі, бо вы не пад законам, але пад ласкаю.