ДЗЕІ 4:1-14

Калі яны гаварылі да народу, сталі перад імі сьвятары, і начальнікі варты сьвятыні, і садукеі, узлаваныя, што яны навучаюць народ і прапаведуюць у Ісусе ўваскрасеньне з мёртвых. І ўсклалі на іх рукі, і аддалі іх у вастрог да заўтра, бо быў ужо вечар. А многія з тых, якія чулі слова, паверылі; і быў лік такіх мужоў каля пяці тысячаў. А назаўтра сталася, што сабраліся ў Ерусаліме начальнікі іхнія, і старшыні, і кніжнікі, і Анна першасьвятар, і Каяфа, і Ян, і Аляксандар, і ўсе, хто быў з роду першасьвятарскага, і, паставіўшы іх пасярод, пыталіся: «Якою моцаю ці якім імем вы ўчынілі гэта?» Тады Пётар, напоўніўшыся Духам Сьвятым, сказаў да іх: «Начальнікі народу і старшыні Ізраілю! Калі нас сёньня дапытваюць за дабрадзейства нядужаму чалавеку, кім ён аздароўлены, няхай будзе вядома ўсім вам і ўсяму народу Ізраіля, што ў імя Ісуса Хрыста з Назарэту, Якога вы ўкрыжавалі, Якога Бог уваскрасіў з мёртвых, праз Яго ён стаіць перад вамі здаровы. Ён — Камень, пагарджаны вамі, будаўнічымі, Які стаўся галавою вугла, і ні ў кім іншым няма збаўленьня, бо няма іншага імя пад небам, дадзенага людзям, у якім мусілі мы быць збаўленыя». А ўбачыўшы адвагу Пятра і Яна і спасьцярогшы, што яны людзі някніжныя і простыя, зьдзіўляліся; пазналі ж іх, што яны былі з Ісусам. Бачачы ж аздароўленага чалавека, які стаяў з імі, не маглі нічога запярэчыць.