Папулярныя біблейскія вершы з Loekaas 14

Падзяліцца

„Dje aapan maai-baap, aurat, larkan, bhaai-bahien ke aur bhie aapan djiewan ke hamse djaada pjaar kare hai, oe hamaar tjela na ban sake hai.

Aur dje hamaar khaat na maange hai doekh oethaawe, oe hamaar tjela bhie na ban sake hai.

Dje apane ke baraai kariega, okar nietjaai hoi aur dje tjhota banke rahie, okar baraai hoi.”

Ohie khaatien dje aapan sab tjiedj na maange hai tjhore, oe hamaar tjela na ban sake hai.”

Aisane djab koi maange hai ek oetja ghar banaawe, tab oe pahiele baithke sotjiega ketana paisa eman lagiega. Hoi sakie kie oe aadha par roek djaai. Tab manai log haske bolie: ‘Are, dekh, oe maangat raha ghar banaawe, bakie adhwe par se roek gail!’

Bakie djab toe nauta kariehe, tab toe bhiekhmangan, langar, loendj aur andha logan ke bolwaihe. Aise karke toe soekhie rahiehe. Oesab toke to koetjh na lautaarke dei sakiega. Bakie djab be-kasoer waalan djie oethiega, tab Parmeswar toke ienaam deiga.”

Oe bhie bolies: „Niemak to bahoet barhia tjiedj hai. Bakie djab oman sawaad na hai, tab kaise sawaad miel sakie? Tab be-kaamiel hoi djaai. Khetiar to mes ghat aapan khet me bhie na dhar sakiega. Ohie se bahaai dewal djaai. Dje ke kaan hai, oke tjaahie thiek se soenke hamaar baat ke matlab samdjhe ke.”