Папулярныя біблейскія вершы з Евангелле паводле Лукі Раздзел 14

Падзяліцца

«Калі хто прыходзіць да Мяне, і не мае ў нянавісці бацьку свайго, і маці, і жонку, і дзяцей, і братоў, і сясцёр, а пры тым і душу сваю, не можа быць вучнем Маім.

І хто ідзе за Мной і не нясе крыжа свайго, не можа быць вучнем Маім.

Бо кожны, хто сябе ўзвышае, будзе паніжаны, а хто сябе паніжае, будзе ўзвышаны».

Так, вось, кожны з вас, хто не зрачэцца ўсяго, што мае, не можа быць Маім вучнем.

Бо хто з вас, жадаючы збудаваць вежу, не сядзе перш і не палічыць патрэбных выдаткаў, ці мае чым яе дакончыць? Каб, калі закладзе падмурак і не зможа закончыць, усе, якія гэта бачаць, не сталі смяяцца з яго, кажучы: “Гэты чалавек пачаў будаваць і не змог скончыць”.

Але, калі спраўляеш банкет, пакліч убогіх, калек, кульгавых, сляпых – і шчасны будзеш, бо тыя, што запрошаны, не маюць чым адплаціць табе. Адплачана табе будзе пры ўваскрашэнні справядлівых».

Соль добрая, але, калі яна страціць сілу, чым яе пасаліць? Не прыдатная яна ані ў зямлю, ані ў гной, але вон яе выкінуць. Хто мае вушы слухаць, няхай слухае».