Папулярныя біблейскія вершы з Lucan 12

Падзяліцца

Ke sis lipon ghinesthe étimi: dhioti cath’ in oran dhen stochazesthe, erchete o Iios tu anthròpu.

Plin zitite tin vasilìan tu Theu, ke tafta panda thelusi sas prostethì.

Ke ipe pros aftus, Prosechete ke filattesthe apo tis pleonexias, dhioti ean tis echi perissà, i zoi aftu dhen sinistate ek ton iparchòndon aftu.

Dhioti opu ine o thisavros sas, eki theli isthe ke i cardhìa sas.

Ke tis apo sas merimnòn dhinate na prosthesi is to anastima aftu mian pìchin?

Ipe dhe pros tus mathitas aftu, Dhia tuto legho pros esas, Mi merimnate dhia tin zoin sas, ti na faghite: midhe dhia to soma, ti na endhithite.

Alla ke e triches tis kefalis sas ine pase irithmimene. Mi fovisthe lipon: apo pollòn struthìon dhiaferete.

Mi fovù, micron pimnion: dhioti o Patir sas evdhokise na sas dhosi tin vasilìan.

Paratirisate tus coracas, oti dhen spirusin, udhè therizusin: itines dhen echusi tamìon, udhè apothikin, ke o Theos trefi aftus: poso mallon sis dhiaferete ton ptinòn?

Ke sis mi zitite ti na faghite, i ti na pìite: ke mi isthe meteori.

All’ ean ton chorton, ostis simeron ine en to aghrò, ke avrion riptete is clìvanon, o Theos endhìi uto, poso mallon esas, olighopisti?

Alla dhen ine udhen kecalimmenon, to opion dhen theli anacalifthì: ke criptòn, to opion dhen theli ghnoristhì.