Папулярныя біблейскія вершы з LUCAS 7

Падзяліцца

Gani nagasiling ako sa imo, ang iya mga sala, nga madamu, ginpatawad, kay naghigugma sia sing daku; apang ang ginpatawad sing diotay, nagahigugma sing diotay.” Kag nagsiling sia sa babayi, “Ginpatawad ang imo mga sala.”

Kag nagsiling sia sa babayi, “Ang imo pagtoo nagluwas sa imo; lakat ka sa paghidait.”

kag sang nagatindug sia sa likod sa iya tiilan, nga nagahibi, nagsugud sia sa pagbasa sang mga tiil ni Jesus sang mga luha niya, kag ginpahiran sila sang bohok sang iya olo, kag ginhalukan ang iya mga tiil, kag ginhaplas sila sang ihalaplas.

gani ako wala magpangahas sa pagpalapit sa imo. Apang isiling ang polong, kag ang akon sologoon magaayo. Kay ako man tawo nga yara sa idalum sang pagbulut-an, nga may akon nga mga soldado; kag nagasiling ako sa isa, ‘Lakat,’ kag nagalakat sia; kag sa isa, ‘Kari,’ kag nagakari sia; kag sa akon ulipon, ‘Buhata ini,’ kag ginabuhat niya ini.” Sang nakabati si Jesus sini natingala sia sa iya, kag nagliso kag nagsiling sa kadam-an nga nagsonod sa iya, “Nagasiling ako sa inyo, wala ko makita ang pagtoo nga subong bisan sa Israel.”

Sa sadtong takna gin-ayo niya ang madamu sa mga balatian kag sa mga kalalat-an kag sa mga espiritung malaut, kag sa madamung bulag naghatag sia sing itololok. Kag nagsabat sia sa ila, “Lakat kag sugiri ninyo si Juan sang inyo nakita kag nabatian: ang mga bulag nagabaton sang ila itololok, ang mga piang nagalakat, ang mga aroon nagaayo, ang mga bungul nakabati, ang mga patay nagakabanhaw, sa mga imol ginawali ang maayong balita.