Папулярныя біблейскія вершы з LUCAS 18

Падзяліцца

Kag nagpamolong sia sa ila sing paanggid, sa katuyoan nga dapat sila sa gihapon magpangamuyo kag indi magpakaluya.

Kag indi bala ang Dios mag-apin sa iya mga pinili, nga nagatuaw sa iya sa adlaw kag gab-i? Magapadugay bala sia tungud sa ila? Nagasiling ako sa inyo, magaapin sia sa ila sing madali. Walay sapayan, kon magkari ang Anak sang tawo, makakita bala sia sing pagtoo sa duta?”

Apang nagsiling sia, “Ang indi mahimo sa mga tawo mahimo sa Dios.”

Indi sia anay; apang sang olihi nagsiling sia sa iya kaugalingon, ‘Bisan wala ako mahadluk sa Dios ukon magtahud sa tawo, apang bangud nga ginagamo ako sining babayi nga balo, magaapin ako sa iya, basi kon pakag-ason niya ako sa iya dalayon nga pagkari.’”

Sa pagkamatuud, nagasiling ako sa inyo, ang bisan sin-o nga indi magbaton sang ginharian sang Dios subong sang bata nga diotay indi sia nga mas-a makasulud sini.”

Apang gintawag ni Jesus sila sa iya, nga nagasiling, “Tuguti ninyo ang kabataan sa pagkari sa akon, kag dili sila pagdumilian; kay ang ginharian sang Dios ila sang mga kaangay nila.

Kag si Jesus nagsiling sa iya, “Batona ang imo itololok; ang imo pagtoo nag-ayo sa imo.”

Kag si Jesus nagsiling sa iya, “Ngaa bala nga ginatawag mo ako nga maayo? Walay bisan sin-o nga maayo kondi ang Dios lamang.