Папулярныя біблейскія вершы з JUAN 3

Падзяліцца

Kay ginhigugma gid sang Dios ang kalibutan sa bagay nga ginhatag niya ang iya bugtong nga Anak, agud nga ang bisan sin-o nga magtoo sa iya indi mawala kondi may kabuhi nga walay katapusan.

Kay ang Dios wala magpadala sang Anak sa kalibutan sa pagtagudili sang kalibutan, kondi nga ang kalibutan maluwas paagi sa iya.

Si Jesus nagsabat sa iya, “Sa pagkamatuud, sa pagkamatuud, nagasiling ako sa imo, kon ang isa indi matawo liwat, indi sia makakita sang ginharian sang Dios.”

Ang nagatoo sa iya wala ginatagudilii; ang wala nagatoo natagudilian na, bangud nga wala sia magtoo sa ngalan sang bugtong nga Anak sang Dios.

Kag amo ini ang paghukom, nga ang kapawa nagkari sa kalibutan, kag ang mga tawo naghigugma sang kadudulman labi sa kapawa, kay ang ila mga buhat malaut.

Sia kinahanglan magdugang, apang ako kinahanglan magbuhin.”

Kay ang tagsatagsa nga nagabuhat sang malaut nagadumut sang kapawa, kag wala nagapalapit sa kapawa, basi kon ang iya mga buhat magdayag.

Ang nagatoo sa Anak may kabuhi nga walay katapusan; apang ang wala nagatuman sa Anak indi makakita sang kabuhi, kondi ang kasingkal sang Dios nagapabilin sa iya.

Kag subong nga si Moises nagbayaw sang man-ug sa kamingawan, kinahanglan man pagbayawon ang Anak sang tawo

ang Amay nagahigugma sang Anak, kag nagtugyan sang tanan nga butang sa iya kamut.