Punjabi Common Language (North American Version) This is an update of the Punjabi Common Language version. The update primarily involved corrections to spelling and grammar. If you are interested in obtaining a printed copy of this Bible, please contact the Canadian Bible Society at http://www.biblescanada.com. Copyright Information Punjabi Common Language (North American Version): Text © 2018 Canadian Bible Society and Bible Society of India. The text of the Punjabi Common Language (North American Version) that appears in this electronic format or website is for personal use only. Up to five hundred (500) verses of the Bible text in any form (written, visual, electronic or audio) may be quoted without permission. The quoted verses may not be more than 50% of a complete book of the Bible, or more than 25% of the total text of the work in which they are quoted. Prior written permission must be obtained for any other use of the text. Copyright acknowledgement must in all cases appear on the title or copyright page. For more information on copyright conditions or to apply, please contact info@biblesociety.ca.

ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਸ਼ਬਦ

ਪਸਾਹ ਦੇ ਤਿਉਹਾਰ ਤੋਂ ਛੇ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਯਿਸੂ ਬੈਤਅਨੀਆ ਨੂੰ ਗਏ ਜਿੱਥੇ ਲਾਜ਼ਰ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ਜਿਸ ਨੂੰ ਯਿਸੂ ਨੇ ਮੁਰਦਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜਿਊਂਦਾ ਕੀਤਾ ਸੀ । ਉੱਥੇ ਯਿਸੂ ਲਈ ਇੱਕ ਭੋਜ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ । ਮਾਰਥਾ ਨੇ ਭੋਜਨ ਪਰੋਸਣ ਦਾ ਕੰਮ ਸੰਭਾਲਿਆ ਅਤੇ ਲਾਜ਼ਰ ਖਾਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਭੋਜਨ ਕਰਨ ਬੈਠਾ । ਉਸ ਸਮੇਂ ਮਰਿਯਮ ਨੇ ਕੋਈ ਅੱਧਾ ਕਿਲੋ ਸ਼ੁੱਧ ਜਟਾਮਾਸੀ ਦਾ ਅਤਰ ਲਿਆ ਜਿਹੜਾ ਬਹੁਤ ਕੀਮਤੀ ਸੀ ਅਤੇ ਯਿਸੂ ਦੇ ਚਰਨਾਂ ਉੱਤੇ ਡੋਲ੍ਹ ਦਿੱਤਾ । ਫਿਰ ਆਪਣੇ ਵਾਲਾਂ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਚਰਨ ਸਾਫ਼ ਕੀਤੇ । ਉਸ ਅਤਰ ਦੀ ਸੁਗੰਧ ਨਾਲ ਸਾਰਾ ਘਰ ਭਰ ਗਿਆ । ਤਦ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਚੇਲਾ, ਯਹੂਦਾ ਇਸਕਰਿਯੋਤੀ ਜਿਹੜਾ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਫੜਵਾਉਣ ਵਾਲਾ ਸੀ, ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਇਹ ਅਤਰ ਤਿੰਨ ਸੌ ਦੀਨਾਰ ਵਿੱਚ ਵੇਚ ਕੇ ਗਰੀਬਾਂ ਵਿੱਚ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਵੰਡਿਆ ਗਿਆ ?” ਉਸ ਨੇ ਇਹ ਗੱਲ ਇਸ ਲਈ ਨਹੀਂ ਕਹੀ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਗਰੀਬਾਂ ਦੀ ਪਰਵਾਹ ਕਰਦਾ ਸੀ ਸਗੋਂ ਇਸ ਲਈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਚੋਰ ਸੀ । ਉਸ ਕੋਲ ਚੇਲਿਆਂ ਦੇ ਪੈਸਿਆਂ ਦੀ ਥੈਲੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚੋਂ ਜੋ ਕੁਝ ਉਸ ਵਿੱਚ ਪਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਉਹ ਕੱਢ ਲੈਂਦਾ ਸੀ । ਯਿਸੂ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਉਸ ਨੂੰ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਨਾ ਕਰੋ, ਉਸ ਨੂੰ ਇਹ ਮੇਰੇ ਦਫ਼ਨਾਉਣ ਦੇ ਲਈ ਕਰਨ ਦਿਓ । ਗ਼ਰੀਬ ਤਾਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਹਨ ਪਰ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਹਮੇਸ਼ਾ ਨਹੀਂ ਰਹਾਂਗਾ ।”

ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਯਹੂਦੀਆਂ ਨੂੰ ਇਹ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਯਿਸੂ ਬੈਤਅਨੀਆ ਵਿੱਚ ਹਨ । ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਉੱਥੇ ਗਏ । ਉਹ ਕੇਵਲ ਯਿਸੂ ਦੇ ਕਾਰਨ ਹੀ ਨਹੀਂ ਗਏ ਸਗੋਂ ਲਾਜ਼ਰ ਨੂੰ ਵੀ ਦੇਖਣ ਆਏ ਜਿਸ ਨੂੰ ਯਿਸੂ ਨੇ ਮੁਰਦਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜਿਊਂਦਾ ਕੀਤਾ ਸੀ । ਤਦ ਮਹਾਂ-ਪੁਰੋਹਿਤਾਂ ਨੇ ਲਾਜ਼ਰ ਨੂੰ ਵੀ ਜਾਨੋਂ ਮਾਰਨ ਦੀ ਵਿਉਂਤ ਬਣਾਈ । ਕਿਉਂਕਿ ਲਾਜ਼ਰ ਦੇ ਕਾਰਨ ਹੀ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਯਹੂਦੀ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਯਿਸੂ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਏ ਸਨ ।


ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਉਸ ਭੀੜ ਨੇ ਜੋ ਤਿਉਹਾਰ ਦੇ ਲਈ ਆਈ ਸੀ, ਸੁਣਿਆ ਕਿ ਯਿਸੂ ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਵਿੱਚ ਆ ਰਹੇ ਹਨ । ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਖਜੂਰ ਦੀਆਂ ਟਹਿਣੀਆਂ ਲਈਆਂ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਲਈ ਗਏ । ਉਹ ਉੱਚੀ ਆਵਾਜ਼ ਨਾਲ ਕਹਿ ਰਹੇ ਸਨ, “ਹੋਸੰਨਾ ! ਧੰਨ ਹੈ ਉਹ ਜਿਹੜਾ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਨਾਮ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ! ਇਸਰਾਏਲ ਦੇ ਰਾਜਾ ਨੂੰ ਅਸੀਸ ਮਿਲੇ !” ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਗਧੀ ਦਾ ਬੱਚਾ ਮਿਲ ਗਿਆ । ਉਹ ਉਸ ਉੱਤੇ ਬੈਠ ਗਏ, ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪਵਿੱਤਰ-ਗ੍ਰੰਥ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ,
“ਸੀਯੋਨ ਦੀ ਬੇਟੀ, ਨਾ ਡਰ,
ਦੇਖ ਤੇਰਾ ਰਾਜਾ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ,
ਉਹ ਗਧੀ ਦੇ ਬੱਚੇ ਉੱਤੇ ਸਵਾਰ ਹੈ ।”
ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਯਿਸੂ ਦੇ ਚੇਲੇ ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਨਾ ਸਮਝੇ, ਪਰ ਜਦੋਂ ਯਿਸੂ ਮਹਿਮਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਚੁੱਕੇ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਆਇਆ ਕਿ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਯਿਸੂ ਦੇ ਨਾਲ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੀ ਕੀਤਾ ਸੀ ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪਵਿੱਤਰ-ਗ੍ਰੰਥ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ।
ਉਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਜਿਹੜੇ ਉਸ ਸਮੇਂ ਯਿਸੂ ਦੇ ਨਾਲ ਸਨ, ਜਦੋਂ ਯਿਸੂ ਨੇ ਲਾਜ਼ਰ ਨੂੰ ਕਬਰ ਵਿੱਚੋਂ ਆਵਾਜ਼ ਦੇ ਕੇ ਮੁਰਦਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜਿਊਂਦਾ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਗਵਾਹੀ ਦੇਣ ਲੱਗੇ । ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਭੀੜ ਇਸ ਕਾਰਨ ਵੀ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਗਈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਸੁਣਿਆ ਸੀ ਕਿ ਯਿਸੂ ਨੇ ਇਹ ਚਮਤਕਾਰ ਦਿਖਾਇਆ ਸੀ । ਤਦ ਫ਼ਰੀਸੀ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਕਹਿਣ ਲੱਗੇ, “ਦੇਖੋ, ਸਾਡੇ ਤੋਂ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ, ਸਾਰਾ ਸੰਸਾਰ ਉਸ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ !”

ਜਿਹੜੇ ਲੋਕ ਤਿਉਹਾਰ ਵਿੱਚ ਭਗਤੀ ਕਰਨ ਦੇ ਲਈ ਗਏ ਸਨ ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਯੂਨਾਨੀ ਲੋਕ ਵੀ ਸਨ । ਉਹ ਫ਼ਿਲਿੱਪੁਸ ਕੋਲ ਆਏ । ਫ਼ਿਲਿੱਪੁਸ ਗਲੀਲ ਦੇ ਸ਼ਹਿਰ ਬੈਤਸੈਦਾ ਦਾ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਸੀ । ਉਹਨਾਂ ਯੂਨਾਨੀਆਂ ਨੇ ਫ਼ਿਲਿੱਪੁਸ ਅੱਗੇ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ, “ਸ੍ਰੀਮਾਨ ਜੀ, ਅਸੀਂ ਯਿਸੂ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ ।” ਫ਼ਿਲਿੱਪੁਸ ਨੇ ਜਾ ਕੇ ਅੰਦ੍ਰਿਯਾਸ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ । ਫਿਰ ਉਹਨਾਂ ਦੋਨਾਂ ਨੇ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਇਹ ਦੱਸਿਆ । ਯਿਸੂ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਉੱਤਰ ਦਿੱਤਾ, “ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਦਾ ਮਹਿਮਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦਾ ਸਮਾਂ ਆ ਗਿਆ ਹੈ । ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸੱਚ ਸੱਚ ਕਹਿੰਦਾ ਹਾਂ, ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਕਣਕ ਦਾ ਦਾਣਾ ਜ਼ਮੀਨ ਵਿੱਚ ਡਿੱਗ ਕੇ ਮਰ ਨਾ ਜਾਵੇ, ਉਹ ਇਕੱਲਾ ਹੀ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਪਰ ਜਦੋਂ ਉਹ ਮਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਬਹੁਤ ਫਲਦਾ ਹੈ । ਜਿਹੜਾ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਉਸ ਨੂੰ ਗੁਆ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਪਰ ਉਹ ਜਿਹੜਾ ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਨੂੰ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਉਸ ਨੂੰ ਅਨੰਤ ਜੀਵਨ ਦੇ ਲਈ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਰੱਖਦਾ ਹੈ । ਜਿਹੜਾ ਮੇਰੀ ਸੇਵਾ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਮੇਰੇ ਪਿੱਛੇ ਚੱਲੇ ਤਾਂ ਜੋ ਜਿੱਥੇ ਮੈਂ ਹਾਂ ਉੱਥੇ ਮੇਰਾ ਸੇਵਕ ਵੀ ਹੋਵੇ । ਜਿਹੜਾ ਮੇਰੀ ਸੇਵਾ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਉਸ ਦਾ ਆਦਰ ਕਰਨਗੇ ।”

“ਮੇਰਾ ਆਤਮਾ ਦੁਖੀ ਹੈ, ਮੈਂ ਕੀ ਕਹਾਂ ? ‘ਹੇ ਪਿਤਾ, ਮੈਨੂੰ ਇਸ ਦੁੱਖਾਂ ਦੀ ਘੜੀ ਤੋਂ ਬਚਾਓ ?’ ਨਹੀਂ, ਪਰ ਇਸੇ ਘੜੀ ਲਈ ਤਾਂ ਮੈਂ ਆਇਆ ਹਾਂ । ਹੇ ਪਿਤਾ, ਆਪਣੇ ਨਾਮ ਨੂੰ ਮਹਿਮਾ ਦਿਓ !” ਤਦ ਇੱਕ ਆਵਾਜ਼ ਅਕਾਸ਼ ਤੋਂ ਆਈ, “ਮੈਂ ਉਸ ਦੀ ਮਹਿਮਾ ਕੀਤੀ ਹੈ ਅਤੇ ਇੱਕ ਵਾਰ ਫਿਰ ਕਰਾਂਗਾ ।”
ਜਿਹੜੀ ਭੀੜ ਉੱਥੇ ਖੜ੍ਹੀ ਸੀ, ਉਸ ਨੇ ਇਹ ਆਵਾਜ਼ ਸੁਣੀ ਅਤੇ ਉਸ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਬੱਦਲ ਗਰਜਿਆ ਹੈ,” ਪਰ ਕੁਝ ਹੋਰਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਨਹੀਂ, ਉਸ ਦੇ ਨਾਲ ਸਵਰਗਦੂਤ ਨੇ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਹੈ !” ਯਿਸੂ ਨੇ ਉੱਤਰ ਦਿੱਤਾ, “ਇਹ ਆਵਾਜ਼ ਮੇਰੇ ਲਈ ਨਹੀਂ ਸੀ ਸਗੋਂ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਸੀ । ਹੁਣ ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਨਿਆਂ ਦਾ ਸਮਾਂ ਆ ਗਿਆ ਹੈ । ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਦਾ ਹਾਕਮ ਕੱਢ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇਗਾ । ਜੇਕਰ ਮੈਂ ਧਰਤੀ ਤੋਂ ਉੱਚਾ ਕੀਤਾ ਜਾਵਾਂਗਾ ਤਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਵੱਲ ਖਿੱਚ ਲਵਾਂਗਾ ।” (ਇਹ ਕਹਿਣ ਦੇ ਰਾਹੀਂ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਹ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮੌਤ ਮਰਨਗੇ ।) ਭੀੜ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਉੱਤਰ ਦਿੱਤਾ, “ਅਸੀਂ ਵਿਵਸਥਾ ਦੁਆਰਾ ਸੁਣਿਆ ਹੈ ਕਿ ਮਸੀਹ ਅਨੰਤਕਾਲ ਤੱਕ ਜਿਊਂਦਾ ਰਹੇਗਾ । ਫਿਰ ਤੂੰ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈਂ ਕਿ, ‘ਮਨੁੱਖ ਦਾ ਪੁੱਤਰ ਉੱਚਾ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇਗਾ ?’ ਇਹ ਮਨੁੱਖ ਦਾ ਪੁੱਤਰ ਕੌਣ ਹੈ ?” ਯਿਸੂ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਉੱਤਰ ਦਿੱਤਾ, “ਚਾਨਣ ਥੋੜ੍ਹੇ ਸਮੇਂ ਦੇ ਲਈ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿੱਚ ਹੈ । ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਚਾਨਣ ਹੈ, ਚੱਲਦੇ ਰਹੋ ਤਾਂ ਜੋ ਹਨੇਰਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ਘੇਰ ਨਾ ਲਵੇ । ਜਿਹੜਾ ਹਨੇਰੇ ਵਿੱਚ ਚੱਲਦਾ ਹੈ ਉਹ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦਾ ਕਿ ਉਹ ਕਿੱਥੇ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ । ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਚਾਨਣ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਹੈ, ਚਾਨਣ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰੋ ਤਾਂ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਚਾਨਣ ਦੀ ਸੰਤਾਨ ਬਣੋ ।” ਇਹ ਕਹਿ ਕੇ ਯਿਸੂ ਚਲੇ ਗਏ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਤੋਂ ਛੁਪੇ ਰਹੇ ।

ਬੇਸ਼ੱਕ ਯਿਸੂ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਇੰਨੇ ਚਮਤਕਾਰ ਦਿਖਾਏ ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਯਿਸੂ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਾ ਕੀਤਾ । ਇਸ ਲਈ ਕਿ ਯਸਾਯਾਹ ਨਬੀ ਦੇ ਕਹੇ ਹੋਏ ਵਚਨ ਪੂਰੇ ਹੋਣ,
“ਹੇ ਪ੍ਰਭੂ, ਕਿਸ ਨੇ ਸਾਡੇ ਉਪਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕੀਤਾ ?
ਕਿਸ ਉੱਤੇ ਪ੍ਰਭੂ ਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਦੀ ਸਮਰੱਥਾ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਈ ਹੈ ?”
ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਾ ਕੀਤਾ ਕਿਉਂਕਿ ਯਸਾਯਾਹ ਨੇ ਇਹ ਵੀ ਕਿਹਾ ਸੀ,
“ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਅੰਨ੍ਹੀਆਂ ਕਰ ਦਿੱਤੀਆਂ
ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਦਿਲ ਪੱਥਰ ਕਰ ਦਿੱਤੇ
ਤਾਂ ਜੋ ਅਜਿਹਾ ਨਾ ਹੋਵੇ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਦੇਖਣ
ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਨਾਲ ਸਮਝਣ
ਅਤੇ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਮੁੜਨ
ਅਤੇ ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਚੰਗਾ ਕਰਾਂ ।”
ਯਸਾਯਾਹ ਨਬੀ ਨੇ ਇਹ ਕਿਹਾ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਨੇ ਯਿਸੂ ਦੀ ਮਹਿਮਾ ਦੇਖੀ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਬਾਰੇ ਕਿਹਾ ।
ਫਿਰ ਵੀ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਨੇ ਯਿਸੂ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕੀਤਾ ਪਰ ਫ਼ਰੀਸੀਆਂ ਦੇ ਡਰ ਦੇ ਕਾਰਨ ਸਵੀਕਾਰ ਨਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕਿਤੇ ਉਹ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਘਰ ਵਿੱਚੋਂ ਕੱਢ ਨਾ ਦਿੱਤੇ ਜਾਣ । ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਆਦਰ ਦੀ ਥਾਂ ਮਨੁੱਖ ਦਾ ਆਦਰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਪਿਆਰਾ ਸੀ ।

ਯਿਸੂ ਨੇ ਉੱਚੀ ਆਵਾਜ਼ ਨਾਲ ਕਿਹਾ, “ਜਿਹੜਾ ਕੋਈ ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦਾ ਹੈ ਉਹ ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਮੇਰੇ ਭੇਜਣ ਵਾਲੇ ਵਿੱਚ ਵੀ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦਾ ਹੈ । ਜਿਹੜਾ ਮੈਨੂੰ ਦੇਖਦਾ ਹੈ, ਮੇਰੇ ਭੇਜਣ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਵੀ ਦੇਖਦਾ ਹੈ । ਮੈਂ, ਚਾਨਣ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਆਇਆ ਹਾਂ ਕਿ ਜਿਹੜਾ ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰੇ ਹਨੇਰੇ ਵਿੱਚ ਨਾ ਰਹੇ । ਜਿਹੜਾ ਮੇਰੇ ਸ਼ਬਦ ਸੁਣਦਾ ਹੈ ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਉੱਤੇ ਨਹੀਂ ਚੱਲਦਾ, ਮੈਂ ਉਸ ਨੂੰ ਦੋਸ਼ੀ ਨਹੀਂ ਠਹਿਰਾਉਂਦਾ ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਸੰਸਾਰ ਨੂੰ ਦੋਸ਼ੀ ਠਹਿਰਾਉਣ ਦੇ ਲਈ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਮੁਕਤੀ ਦੇਣ ਦੇ ਲਈ ਆਇਆ ਹਾਂ । ਜਿਹੜਾ ਮੈਨੂੰ ਰੱਦਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮੇਰੇ ਸ਼ਬਦ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਉਸ ਨੂੰ ਦੋਸ਼ੀ ਠਹਿਰਾਉਣ ਵਾਲਾ ਇੱਕ ਹੈ । ਜੋ ਸ਼ਬਦ ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਹੈ ਉਹ ਹੀ ਉਸ ਨੂੰ ਅੰਤਮ ਦਿਨ ਦੋਸ਼ੀ ਠਹਿਰਾਵੇਗਾ । ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਵੱਲੋਂ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ ਪਰ ਪਿਤਾ ਜਿਹਨਾਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਭੇਜਿਆ, ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਹੁਕਮ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਕੀ ਕਹਾਂ ਅਤੇ ਕੀ ਦੱਸਾਂ ਅਤੇ ਮੈਂ ਜਾਣਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਹੁਕਮ ਅਨੰਤ ਜੀਵਨ ਦਾ ਸ੍ਰੋਤ ਹੈ । ਇਸੇ ਲਈ ਜਿਹੜੇ ਸ਼ਬਦ ਮੈਂ ਕਹਿੰਦਾ ਹਾਂ, ਇਹ ਉਹ ਹੀ ਹਨ ਜਿਹੜੇ ਪਿਤਾ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਕਹਿਣ ਲਈ ਦਿੱਤੇ ਹਨ ।”

Listen to ਯੂਹੰਨਾ 12