Ногай - 2011 Edition (NT)

Бир шабат куьн Иса эгин эгилген ызанлар ман оьтип бара эди. Онынъ сокталары бийдай масакларын юлкып, аяларында уйкалап, асын ашап бара эдилер. Парисейлердинъ бир кесеклери: «Сиз шабат куьнинде этилмеге тийисли болмаганды неге этесиз?» – дедилер.
Иса оларга явапка: «Дауттынъ оьзи эм онынъ йолдаслары ашыкканда не эткенин окымагансызба? Ол Алла уьйине кирип, онда салынган оьтпеклерди алып ашады эм оьзи мен йолдасларына да берди. А сол оьтпеклерди ашамага тек дин куллыкшыларына тийисли», – деди. Сонъ: «Аьдем Улы – шабат куьннинъ де Иеси», – деп косты.

Баска бир шабат куьнинде Иса синагогка, халкты окытайым деп, барды. Сонда онъ колы курыган бир аьдем бар эди. Дин аьлимлери мен парисейлер Исады шуьшлемеге сылтав излейтаган эдилер, сонынъ уьшин шабат куьн эмлерме экен деп, сынап, анъылып турдылар. Иса, олардынъ ниетлерин биле турганлай, колы курыган аьдемге: «Тур да ортага шык», – деди. Ол, турып, алдыга шыкты.
Сонда Иса оларга айтады: «Мен сизден бир затты сорайым: Не этпеге керек шабат куьн? Яманлык па, яде яхшылык па? Янды куткарув ма, яде оны йойтув ма?» Олардынъ баьрисине карап алды да колы курыган кисиге: «Колынъды соз!» – деди. Аьдем айтканындай этти: онынъ колы сав болды. Олар, акылсыздай, ашувландылар эм оьз ара, Иса ман не зат этеек экен деп, соьйлестилер.

Сол куьнлерде Иса тавга, дува этер уьшин, коьтерилди де туьн бойы Аллага дува эте турды. Эртеси куьн, Оьзининъ сокталарын шакырып, олардынъ арасыннан он экисин сайлап алды да оларга элши деген атты берди. Иса Оьзи Петер деп атайтаган Шимонды эм онынъ тувган кардашы Эндрейди, Якупты эм Яхъяды, Пилипти эм Барталмайды, Матайды эм Томады, Алпай улы Якупты эм Зилот атлы Шимонды, Якуп улы Юдады эм сонъында кыянатшы болган Юда Искариотты айырды.
Иса олар ман бирге тавдан туьсти, бир тегис ерде токталды. Онда Онынъ коьплеген сокталары, Юдеядан, Ерусалимнен, денъиз ягадагы Тир мен Сидон ерлериннен келген коьп халк туры эдилер. Олар Оны тынъламага эм оьзлерининъ маразларыннан айырылмага келгенлер. Солай ок кара йинлердинъ азабын шегетаганлар да савартылдылар. Исадан шыгатаган куьш баьрисин де савартатаган себепли, буьтин халк Ога коллары ман тиймеге амал излейтаган эди.

Иса сокталарына коьз атып: «Пакырлар бактылы, неге десе Алла Патшалыгы сизики.
Энди ашыкканлар бактылы, неге десе сиз тойдырылаяксыз. Соьле йылайтаганлар бактылы, неге десе куьлеексиз.
Аьдем Улы уьшин сизди коьрип болмасалар, сизди ямагатынъыздан айырып тасласалар, азарлап, сизинъ атынъызды наьлетлеселер де, сиз бактылысыз.
Солай болган куьн куванынъыз эм шатланынъыз, неге десе коькте сизинъ савганъыз уьйкен! Сизди коьрип болмаганлардынъ аталары да пайхамбарлар ман тап солай этетаган эдилер.
Керисинше, байлар, сизге – кайгы, неге десенъиз сиз энди оьз юбанышынъызды алгансыз.
Кайгы – сизге, энди тойганларга, неге десе ашлыкта калаяксыз. Кайгы – сизге, энди куьлгенлерге, неге десе, йылап, сонъ сыйыт этеексиз.
Кайгы – сизге, эгер баьри халк сизге аьруьв айтса, тап солай аталары да ялган пайхамбарлар акында айтатаган эдилер.

Тек сизге, Мага тынълаганларга, айтаман: душпанларынъызды суьйинъиз, сизди коьрип болмаганларга ийгилик этинъиз. Сизди каргайтаганларга ийгилик тиленъиз, сизди корлайтаганлар уьшин дува этинъиз. Сизинъ бир ягынъызга сокканга экиншисин де тутынъыз; абанъызды алаятырганга коьйлегинъизди де алмага тыювлык этпенъиз. Сизден тилейтаганнынъ кайсысына да беринъиз эм сизикин алганнан артына кайтарувды излеменъиз. Аьдемлер сизге калай этпеге керегин суьетаган болсанъыз, сиз де оларга солай ок этинъиз.
Эгер сизди суьйгенлерди суьетаган болсанъыз, ога не муьсирев бар? Неге десе куьналылар де оьзлерин суьетаганларды суьедилер. Эгер сизге ийгилик эткенлерге, сиз де яхшылык этсенъиз, ога не муьсирев бар? Неге десе куьналылар де солай ок этедилер. Эгер бергенлеринънен кайтармага уьмитленип борышкага беретаган болсанъыз, сонынъ уьшин не муьсирев? Неге десе куьналылар де оьзлериндейлерге борышкага, сол кадер ок алар уьшин бередилер. Сиз душпанларынъызды суьйинъиз эм ийгилик этинъиз, борышкага да, артына бир затты та сакламай, беринъиз; сонда сизинъ савганъыз уьйкен, сиз Аллаху-Тааладынъ уллары боларсыз, неге десе Ол икрамсызларга да, огырсызларга да солай ок рагимли. Атанъыз рагимли болгандай, сиз де рагимли болынъыз.

Терислеменъиз, сиз де терисленмессиз, айыпламанъыз эм айыпланмассыз; кеширинъиз эм кешируьвли боларсыз. Беринъиз, сизге де берилер: берекетли, мол оьлшем мен уьйилип, сыпланып, сизинъ кушагынъызга куйылар, неге десе кайдай оьлшем мен оьлшесенъиз, солай ок сизге де оьлшенер», – деди.
Иса оларга тагы да бир таварыхты айтты: «Сокыр сокырды етип юрерме экен? Экеви де шонъкырга атылмасларма? Соктасы оьзининъ устазыннан йогары тувыл, а толы окувлы болганнан сонъ, кайсысы да устазындай болаяк.
Оьзинънинъ коьзинъдеги баганады сезбей, (иман) кардашынънынъ коьзиндеги шоьпке неге карайсынъ? Не де сен оьз коьзинъдеги баганады коьрмей кардашынъа: „Кардашым, бер, мен коьзинъдеги шоьпти шыгарайым“, – деп, кайтип айтарсынъ? Эй, экиюзли! Энъ алды ман коьзинъдеги баганады шыгар, сонъ кардаштынъ коьзиндеги шоьпти калай шыгармага болаягын коьрерсинъ.

Яман емис беретаган яхшы терек болмайды эм де ийги емис аькелетаган яман терек йок. Кайдай терек те емисиннен танылады, неге десе коьгем теректен ынжыр йыйылмас эм ийтбурыннан юзим алынмас. Огырлы аьдем юрегинде йыйылган яхшылыктан яхшылык шыгарады; ама огырсыз аьдем юрегинде йыйылган яманлыктан яманлык тувдырады, неге десе онынъ авызы юрегиндегин айтады.

Сиз неге Мени, „Раббий, Раббий“ деп, атайсыз, ама Меним айтканларымды этпейсиз? Мага келип, Меним соьзлерим ди тынълаган эм оларды толтырган аьр аьдем кимге усаганын айтайым: Ол терен казганнан сонъ, негизин тас уьстине калап, уьй салган курувшыга усайды: сонынъ уьшин, сув тасыганда уьйге келип согылса да уьйди козгалталмайды, неге десе ол яхшы каланган. Тынълап, ама айтылганды этпеген аьдем болса уьйин туьпсиз ер уьстине калаган аьдемге усайды: негизсиз уьй, сув келип сокканлай, опырап кетеди. Ондай уьйдинъ опыравы уллы болады».

Listen to Лука 6