آيات مشهورة من الكتاب المقدس منMaitiú 18

شارك

Óir mar a mbíonn beirt nó ṫriúr cruinniġṫe i m’ainm-se, bím-se annsin ina measc.

Deirim liḃ arís, má ḃíonn beirt agaiḃ ar aon intinn ar talaṁ fá aon níḋ ar biṫ dá n-iarrfaiḋ siad, ḋéanfar dóiḃ é ó m’Aṫair atá ar neaṁ.

Agus ġoir Íosa ċuige leanḃ, agus ċuir sé ina measc é. Agus duḃairt: Amén adeirim liḃ, muna dtionntuiġiḋ siḃ agus ḃeiṫ ar nós na leanḃ, ní raċaiḋ siḃ isteaċ i ríoġaċt na ḃflaiṫeas.

Dá ḃríġ sin, cibé a ísleoċas é féin ar nós an leinḃ seo, is é is mó i ríoġaċt na ḃflaiṫeas.

Agus cibé a ġlacfas aon leanḃ mar seo i m’ainm-se, glacann sé mise.

Amén adeirim liḃ, cibé neiṫe a ċeanglóċas siḃ ar an talaṁ, béiḋ siad ceangailte ar neaṁ: agus cibé neiṫe a scaoilfeas siḃ ar an talaṁ, béiḋ siad scaoilte ar neaṁ.

Is mar seo mar an gcéadna a ḋéanfas m’Aṫair neaṁḋa liḃ-se, muna maiṫiḋ siḃ, gaċ duine agaiḃ dá ḃráṫair, ó ḃur gcroiḋṫe.

Aċt an té a ḃéarfas scainneal d’aoinneaċ de na rudaí beaga seo a ċreideas ionnam-sa, b’ḟeárr dó dá gcroċtaí bró asail fá n-a ṁuinéal, agus a ḃáṫaḋ i nduiḃeagán na fairrge.

Cad é ḃur mbaraṁail? Má ḃíonn céad caora ag duine agus téid ceann acu ar seaċrán; naċ ḃfágann sé na naoi gcinn déag agus ceiṫre fiċid ar na sléiḃte, agus naċ dtéid sé ar lorg an ċinn a ċuaiḋ ar seaċrán?