آيات مشهورة من الكتاب المقدس منلُوقا 21

شارك

پر ہر ویلے جاگدے رہو تے دُعا منگو پئی تُسی ایہناں سارِیاں شیواں توں جیہڑیاں ہون والِیاں نیں بچ سکو۔ تے اِبنِ آدم دے اگّے کھلو سکو۔

پر ہُشیار رہو۔ کِتے تُہاڈے دِل بوہتا کھان پِین تے نشئی ہون تے زِندگی دی فِکراں نال بھارے نا ہو جان۔ تے اوہ دِہاڑا تُہاڈے اُتّے پھاہی وانگُوں جھٹ پَٹ آ پَوے۔

تے اپنے صبر وِچ ای تُسی اپنیاں جاناں نُوں بچاؤ گے۔

ایس لئی پئی مَیں تُہانوں اجیہی زبان تے حِکمت دیاں گا جِہدے اگّے تُہاڈے وَیری نا بول سکن نا کھلو سکن۔

اسمان تے زمین ٹل جان گے۔ پر میرِیاں گلّاں کدی نا ٹلن گِیاں۔

تے سُورج تے چَنّ تے تاریاں وِچ نِشان نظر آؤن گے تے زمین اُتّے قوماں نُوں مُصِیبت پئے گی۔ کیوں جو اوہ سمُندر تے اوہدیاں ٹھاٹھاں دے شور نال گھابر جان گے۔ تے ڈردے مارِیاں تے دُنیا اُتّے آؤن والِیاں بلاواں دی اُڈِیک نال لوکاں دی جان وِچ جان نا رہے گی۔ ایس لئی پئی اسمان دِیاں طاقتاں ہلائِیاں جان گِیاں۔ تَد اوہ اِبنِ آدم نُوں بدّل وِچ قُدرت تے بڑے جلال نال آؤندیاں ویکھن گے۔

تے میرے ناں دے سبّب سارے لوک تُہاڈے نال وَیر رکھن گے۔

تے بڑے بُھچال تے تھائِیں تھائِیں کال تے مَرِیاں پَین گِیاں تے اسمانوں ڈراؤنِیاں شیواں تے بڑے عجائِب نِشان ظاہر ہون گے۔

تے جد لڑائِیاں تے فساداں دی خبر سُنو گے تے گھابر نا جاناں۔ کیوں جو ایہناں گلّاں دا پہلاں آؤنا ضرُور اے پر اوس ویلے اخِیر جھٹ پَٹ نا آوے گی۔ فیر اوس اوہناں نُوں آکھیا۔ پئی قوم قوم اُتّے تے بادشاہی بادشاہی اُتّے چڑھ آوے گی۔

تے سُورج تے چَنّ تے تاریاں وِچ نِشان نظر آؤن گے تے زمین اُتّے قوماں نُوں مُصِیبت پئے گی۔ کیوں جو اوہ سمُندر تے اوہدیاں ٹھاٹھاں دے شور نال گھابر جان گے۔ تے ڈردے مارِیاں تے دُنیا اُتّے آؤن والِیاں بلاواں دی اُڈِیک نال لوکاں دی جان وِچ جان نا رہے گی۔ ایس لئی پئی اسمان دِیاں طاقتاں ہلائِیاں جان گِیاں۔

فیر اوس اوہناں نُوں آکھیا۔ پئی قوم قوم اُتّے تے بادشاہی بادشاہی اُتّے چڑھ آوے گی۔

اوس آکھیا خبردار۔ پئی دھوکھا نا کھاؤ۔ کیوں جو بتھیرے میرے ناں اُتّے آؤن گے تے آکھن گے پئی مَیں اوہو ای آں۔ تے ویلا آگیا اے۔ اوہناں دے مگر نا لگناں۔